Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΛΑΙΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Είναι θλιβερό, όμως πέρα έως πέρα πραγματικό. Η Ελλάδα αποδεκατίζεται και γι’  αυτό το γεγονός υπάρχουν πολλοί λόγοι, αίτια και αφορμές, που θα μπορούσαμε να είχαμε, όχι μόνο αποφύγει αλλά και εξουδετερώσει με μία καλύτερη και προσοδοφόρα πολιτική και εγρήγορση.

Ωστόσο, στην Ελλάδα ζούμε και η ετοιμότητα, -αντί της επερχόμενης καταστροφής-, εκ προοιμίου κάθε άλλο παρά εφικτή.

Μέσα σε μία εβδομάδα, και μάλιστα των εορτών, όπου ο κόσμος όλος, -υποτίθεται πως-, χαίρεται είχαμε τουλάχιστον δέκα θανάτους από τροχαία. Και φόνους, λογαριασμούς εκδικήσεων και αντεκδικήσεων, ακόμη και για μία εφηβική μπλούζα και ανάμεσα σε δύο αδέλφια, αντιμετωπίσαμε.

Τα τελευταία, αυτά χρόνια, όπου ούτε Τούρκοι, ούτε Γερμανοί μας πολεμούν με άρματα και μας κρατούν σκλάβους, μόνοι μας ξεκληριζόμαστε, -με γεύση και κάποιων ξένων αποπειρών, από φιλοξενούμενους της καλής καρδιάς μας, ή τη προτροπή ξένων προς ημάς εντολών.

Παράλληλα με τα τροχαία, αντιμετωπίζουμε και την γενικότερη βία, η οποία εμφορείται από δολοφονίες πλείστων κατηγοριών, όπως πατροκτονίες, μητροκτονίες, παιδοκτονίες, αδελφοκτονίες, γυναικοκτονίες, ανδροκτονίες, βρεφοκτονίες.

Η ενδοοικογενειακή βία στα υψηλά επίπεδα, η οποία συχνά φτάνει στο μοιραίο αποτέλεσμα, πρωτοστατεί και ακολουθούν το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ συμμοριών λαθρεμπόρων, λαθροδιακινητών, οπαδικής παραβατικότητας, σεξουαλικής βίας και ερωτικού πάθους, εκβιασμών, δολοφονίες για «ψήλου πήδημα», όπως για ένα παρκάρισμα, η μία λοξή ματιά, έντονες ενέργειες παραβατικότητας ακόμη και σε παιδιά, εφήβους και νέους.

Από την άλλη, βεντέτες, ληστείες, ακόμη και για πέντε ευρώ, πλειστηριασμοί οικιών από Τράπεζες, φτωχοποίηση ένεκα πληθωρισμού και υψηλής φορολογίας, έλλειψη δυνατότητας επιβίωσης με χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, δύσκολες καταστάσεις επιβίωσης, οι οποίες συχνά οδηγούν στην αυτοκτονία, αυξάνουν το ποσοστό, επίσης συμβάλλουν στον αποδεκατισμό μας.

Αλήθεια, πόσους συνανθρώπους μας δεν θρηνούμε από φυσικές ή προμελετημένες καταστροφές, όπως σεισμούς, πλημμύρες, κακοκαιρία, εμπρησμούς δασών, αυτοσχέδιες βόμβες τρομοκρατικών ενεργειών, πτώσεις αεροπλάνων, ναυαγίων και τόσα άλλα.

Εσχάτως, πέρα από τους καθιερωμένους ετήσιους θανάτους ένεκα διαφόρων ισχυρών ιώσεων, είχαμε και την πανδημία του κορωνοϊού, την οποία αντιμετωπίσαμε με ένα αποδιοργανωμένο νοσοκομειακό σύστημα και τώρα πάλι, αντιμετωπίζουμε νεο-εμφανιζόμενες ιώσεις, επίσης θανατηφόρες.

Η Ελλάδα κλαίει τα παιδιά της απελπισμένη, και μόνο ένα καλό λόγο ακούσαμε προχθές από την πολιτική ηγεσία μας, δια στόματος Πρωθυπουργού: Το όφελος των πολιτών, μόνο μας ενδιαφέρει».

Έχουμε μάθει να πιστεύουμε στα λόγια των πολιτικών μας.  Και όταν υλοποιούνται, τότε καταλαβαίνουμε και το όφελος, και την καλή πρόθεση των λόγων.