ΑΠΟΡΙΕΣ ΑΣΧΕΤΟΥ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Δηλώνω απολύτως άσχετος με την ιατρική και την επιστήμη, για τον λόγο ότι δεν έτυχε,  ούτε επεδίωξα να γίνω επιστήμονας, ούτε και Υπουργός Υγείας, για να γνωρίζω τα περί ασθενειών, αντιμετωπίσεών τους, θεραπειών τους και λειτουργίας νοσοκομειακών μονάδων.

Προχθές, ωστόσο, συνέβη ένα θλιβερό γεγονός στην Πτολεμαΐδα, – και μάλιστα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο-, και μου δημιουργήθηκε μία απορία επί του συμβάντος.

Ένα βρέφος δεκαπέντε μηνών απεβίωσε, γιατί δεν πρόλαβαν να το στείλουν προς θεραπεία στην Θεσσαλονίκη.

Πέραν από το ιστορικό της ταλαιπωρίας του και των διαγνώσεων στο Νοσοκομείο της πόλης, μόλις οι εκεί γιατροί απεφάσισαν, επί τέλους, ότι έχρηζε άμεσης ιατρικής και νοσοκομειακής βοήθειας απεφάσισαν να το παραπέμψουν στην Θεσσαλονίκη.

Προς τί, αυτή η αποστολή; Αναμφισβήτητα οι γιατροί, οι οποίο στελεχώνουν το Νοσοκομείο Πτολεμαΐδος, είναι και άξιοι και έμπειροι επιστήμονες και θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν των ειδικών αναγκών, τις οποίες αντιμετώπιζε το βρέφος.

Από ό,τι καταλαβαίνω, -γιατί συχνά το διαβάζω στις εφημερίδες, αλλά και οι διευθύνσεις και γιατροί των Κρατικών Νοσοκομείων της χώρας παραπονούνται-, ίσως δεν υπάρχουν οι κατάλληλες μονάδες, ή τα κατάλληλα μηχανήματα.

Η απορία μου δε, -αν πράγματι είναι έτσι τα πράγματα-, γιατί είναι δυνατόν να υπάρχουν Κρατικά Νοσοκομεία, εφοδιασμένα με οιεσδήποτε ελλείψεις;

Απλώς, μία απορία, ενός ασχέτου περί όλων αυτών.

ΥΓ. Να ελπίζουμε ότι ο εμπειρότατος νέος Υπουργός Υγείας, ο οποίος τόσες επιτυχίες είχε στα υπόλοιπα Υπουργεία, -όπου κατά καιρούς υπηρέτησε-, θα λύσει παρόμοια προβλήματα;