ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Για άλλους λόγους «ταξίδεψε» ο Ιούλιος Βερν στο κέντρο της γης για άλλους το επεχείρησαν οι Ρώσοι πριν κάποιες δεκάδες χρόνια.

Ήταν κατά το 1970, όπου απεφάσισαν να σκάψουν την γη για να ανακαλύψουν τί κρύβει στα σπλάχνα της και δούλεψαν επ’  αυτού για είκοσι τέσσερα ολόκληρα χρόνια, φτάνοντας σε βάθος 12. 262 μέτρων, κι εκεί σταμάτησαν.

Η ανασκαφή έλαβε χώρα στην χερσόνησο Κόλα  της επαρχίας Πετσένγκσκι, στη βορειοδυτική Σοβιετική Ένωση, και σταμάτησε το 1992, όταν έφτασαν τόσο βαθιά, όσο μπορούσαν να αντέξουν την υψηλή θερμότητα, η οποία όλο και ανέβαινε, όσο αυτή πήγαιναν προς τα κάτω κι εκεί έφτανε τους 180^ο Κελσίου.

Τα κύρια ευρήματα ήσαν αέρια διαφόρων ειδών, ήλιο, υδρογόνο, άζωτο και διοξείδιο του άνθρακος σε όλο το μήκος της γεώτρησης. Περίμεναν να βρουν και βασάλτη, αλλά διαψεύθηκαν, καθώς ανακάλυψαν και ηπειρωτικό γρανίτη, στα 9. 000 μέτρα καθόδου.

Βρήκαν και μικροσκοπικών απολιθωμάτων, επάνω στον γρανίτη, δύο δισεκατομμυρίων ετών, κάπου εικοσιτεσσάρων αρχαίων ειδών, και πολύ νερό, παντού και άφθονο μεταλλικό ύδωρ.

Το σημερινό μου σχόλιο, σε αυτό το τελευταίο εύρημα κάπου αποσκοπεί, καθώς συνέχεια οι επιστήμονες ανησυχούν και αλαφιάζουν και τα κράτη και μας τρομάζουνε και εμάς. Πιστοποιούντες πως οσονούπω θα εκλείψει το ύδωρ από όψεως  γης.

Ας κάνουν τον κόπο, να σκάψουνε, -λιγάκι έστω-, και αυτοί.