ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΝΤΑΙ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Τον τελευταίο καιρό, παρατηρούμε ένα παράξενο γεγονός, το οποίο προκαλεί εντύπωση, καθώς αντιπαρατίθενται πρόσωπα και γεγονότα, αλλά τα αποτελέσματα, ακόμη και αν δεν διαφαίνονται, μάλλον δημιουργούν προβλήματα.

Έτσι, λοιπόν, και ξεκινώντας από τα πιο πρόσφατα, φαίνεται πως τελικά, Κυβέρνηση και αγρότες, ούτε πείθονται, ούτε και ο ένας πείθει τον άλλον.

Η φωτιά, η οποία ξαφνικά ξέσπασε στον ΣΥΡΙΖΑ, τελικά δεν έπεισε ούτε τους ίδιους που την άναψαν και έκαναν βήματα πίσω, προκειμένου, -όπως είπαν-, να προετοιμαστούν για τις ευρωεκλογές κι έπειτα πάλι, βλέπουν.

Συνεχείς οικονομικές παροχές εξαγγέλει η Κυβέρνηση, αλλά οι διάφοροι κλάδοι δεν πείθονται και συνεχώς διοργανώνουν διαμαρτυρίες και απεργίες.

Το αυτό συμβαίνει και με τους φοιτητές, όπου αυτοί αντιδρούν ως προς τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, πλην όμως το σχέδιο προχωρά, καθώς δεν μπορούν να πείσουν για το αίτημά τους.

Η παιδική και εφηβική παραβατικότητα, δεν έχει πείσει ακόμη πως πρέπει να καταπολεμηθεί από πολλές πλευρές, όπως Πολιτεία, οικογένεια, Παιδεία και με κατάλληλες παρεμβάσεις.

Συνεχίζουν να διαμαρτύρονται και οι κάτοικοι του θεσσαλικού κάμπου, καθώς, λέει τους έχουν αποξεχάσει και παρά το γεγονός πως τους υπόσχονται συνεχώς, αλλά δεν τους πείθουν.

Όσο για τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, ποιος πείθει ποιόν πως τους αρκούν τα όσα λαμβάνουν για να ζουν; Αλλά και ποιούς πείθει  το παράπονό τους;

Φανερό είναι πως, γι’  αυτά και για άλλα, χρειάζεται μία «χρυσή τομή», αλλά ποιός μας πείθει γι’ αυτό, κι εμείς κατά πόσον και ποιούς πείθουμε περί του επιθυμητού;