ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Ένα «λάϊτ-μοτίβ» της ζωής μας, είναι και αυτό το αισιόδοξο «περίμενε» το οποίο όλοι αναμασάμε, κάθε που θα τύχει, για να δώσουμε κουράγιο στους άλλους και που οι άλλοι, επίσης το κάνουν για εμάς.

Αυτό, φυσικά, ουδεμία λύση στα προβλήματά μας αποτελεί και για να το πάρουμε και λίγο στο αστείο, πόσες ψυχές γυναικών δεν αδικήθηκαν περιμένοντας τον πρίγκιπα του παραμυθιού, εν παρηγορία τελούσες, και εκείνος παρέμενε δια βίου άφαντος.

Έχουμε, ωστόσο, συνηθίσει σε κάθε είδους αναμονή καθώς και διαφορετικά δεν μπορούμε να πράξουμε, όταν πάντα εξαρτόμαστε από άλλους.

Όπως φερ’ ειπείν, και ένεκα επικαιρότητας, γι’  αυτά τα αναδρομικά 1,5 εκατομμυρίων συνταξιούχων, οι οποίοι έχουν λιώσει εν αναμονή της απόδοσής τους, λαμβάνοντες συνεχείς υποσχέσεις, την δε τελευταία πριν δύο ημέρες.

Η τραγωδία των Τεμπών, βρίσκεται πάντα στην διαδικασία της αναμονής, όπως άλλωστε και εκείνη του ολοκαυτώματος στο Μάτι, και το μόνο παρήγορο είναι οι υποσχέσεις των εκάστοτε Κυβερνήσεων, σύμφωνα με τις οποίες «Οι ένοχοι θα τιμωρηθούν».

Εν αναμονή και το νέο πετσόκομμα των φορολογουμένων, οι οποίοι, ένεκα χρεών παρελθόντων ετών, απειλούνται με υπερ πρόστιμα, αν δεν εξοφλήσουν τα χρέη τους μέσα σε τρεις ημέρες.

Αλλά και οι αγρότες μας, διατελούν εν υπομονή επιλύσεως των προβλημάτων τους, καθώς έλαβαν υποσχέσεις για μία ακόμη συζήτηση με τον Πρωθυπουργό μέσα στον Μάρτιο.

Διατελούμε όλοι εν υπομονή, για εξωραϊσμό και στελέχωση των Νοσοκομείων μας, για καταπολέμηση του κοινού εγκλήματος και της εφηβικής και παιδικής παραβατικότητας, εξάλειψη της φτώχειας, μείωση της ανεργίας, προμήθειας των φαρμάκων που βρίσκονται σε έλλειψη, πάταξη της αισχροκέρδειας και διακανονισμό των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης προς όφελος του πολίτη, και όσων άλλων ταλανίζουν τον βίο μας.

Η αναμονή, ποτέ και κανέναν δεν έβλαψε, επιμένει να πιστεύει ο λαός μας. Κι αν είναι  νάρθει θε ναρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει, όπως κατέληγε ο ποιητής μας.