ΤΟ ΝΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΝ

του Ντίνου Κουμπάτη

Τον τελευταίο καιρό, πολλοί είναι αυτοί, οι οποίοι νιώθουν σχετικώς άσχημα, αντιλαμβανόμενοι πως κάποιοι μας κοροϊδεύουν, ή έστω για κάποιους λόγους αλλάζουν τις υποσχέσεις και αποφάσεις τους με μία μοναδική συχνότητα και κάποια ανεμελιά.

               Παρακολουθώντας τις εξαγγελίες και κατόπιν υπαναχωρήσεις, και αμέσως μετά την απόρριψη της υπαναχώρησης για επιστροφή εκ νέου στην εξαγγελία, κάπου νιώθεις μπερδεμένος και αναρωτιέσαι αν καταλαβαίνεις καλά και με σώας τας φρένας, τα όσα συμβαίνουν και τόσο εύκολα αλλάζουν γύρω σου.

               Το πρόβλημα της κατακράτησης και κατόπιν με δικαστική απόφαση επιστροφής τους στους δικαιούχους, του ΕΦΚΑ, των περικοπών των συντάξεων, των επίσης περικοπών των δώρων σε συνταξιούχους και μη, έχει πλέον εξελιχθεί σε ένα «σήριαλ» επιστροφών και μη και τώρα πάλι βρισκόμαστε στο σημείο να λαμβάνουμε μία ακόμη επιβεβαίωση πως τελικά θα τελεσφορήσει, αν και τίποτε δεν μπορεί να είναι βέβαιο μετά από τόσες αναβολές.

               Εδώ και, -τουλάχιστον-, δύο χρόνια λαμβάνουμε την υπόσχεση ότι η Κυβέρνηση θα παρέμβει καίρια και θα μειώσει τις υπέρογκες τιμές στα είδη άμεσης διατροφικής ανάγκης με αποκορύφωμα τις «προσφορές», τις οποίες θεωρεί ως μη ωφέλιμες, δεν το έκανε, το επανέφερε, δεν το προχώρησε και το επαναλαμβάνει τώρα.

               Εκείνο δε το «πρόστιμο» για το εμβόλιο σε όσους δεν θέλησαν να το κάνουν για διάφορους δικούς τους λόγους, το έχει περιοδικά «χαρίσει», το έχει επαναφέρει, το τερμάτισε πριν λίγες ημέρες, αλλά η Εφορία το ζητά επιμόνως με όσα αυτή η απαίτηση συνεπάγεται, και στέλνει σημειώματα, συνοδευόμενα από υποσημειώσεις για τον τί θέλει προκύψει αν δεν καταβληθεί.

               Και άλλα φυσικά τέτοια, σε πολλές περιπτώσεις.