ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Η τραγωδία των Τεμπών, πέρα από τα όσα κακά προξένησε, και τα οποία, ως όφειλε, ανέλαβε να αξιολογήσει η Δικαιοσύνη, ξύπνησε πολλές φοβίες στο μετακινούμενο κοινό στην Ελλάδα, όπου δεν κινούνται μόνο τρένα, αλλά και πλοία, και λεωφορεία, και αεροπλάνα, και άνθρωποι ακόμη.

Γι’ αυτούς τους τελευταίους, έχω να παρατηρήσω πως συχνά στους δρόμους γίνονται έρμαια της απροσεξίας τους, αλλά και των κακών και απερίσκεπτων οδηγών οχημάτων παντός είδους, αλλά και των τραγικών κακοτεχνιών των δρόμων.

Στις σιδηρογραμμές, οι οποίες διασχίζουν την χερσαία Ελλάδα, αναμφίβολα φταίνε οι κακές κατασκευές, τα παμπάλαια σκουριασμένα σίδερα, η κακή συντήρηση έως και διάλυσή τους και φυσικά αυτοί, οι οποίοι συντονίζουν τις κινήσεις των τρένων κατά το διάστημα των διαδρομών τους.

Το ίδιο και στα αεροπλάνα, για τα οποία υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές για την λειτουργία τους, για την καταλληλότητα των αεροδρομίων και αεροδιαδρόμων τους, για τον σωστό φωτισμό και σήμανσή τους, και οπωσδήποτε για τον Πύργο Ελέγχου και τους εργαζόμενους σε αυτόν.

Παρόμοια και στην ναυσιπλοΐα, απαραίτητα είναι τα ως άνω και εφ’  όλων αυτών, την απόλυτη ευθύνη φέρει το Κράτος, το οποίο οφείλει να ελέγχει, να επιδιορθώνει και να ανανεώνει τους στόλους των κινουμένων μέσων μεταφοράς, ώστε να αποφεύγεται κάθε ζημιά, τόσο προς την ανθρώπινη ζωή, όσο και προς το ίδιο.

Συχνά, ωστόσο, παρατηρούμε πολλά ατυχήματα και δυστυχήματα, τα οποία θα μπορούσαν να αποφευχθούν, ή τουλάχιστον να αποτελέσουν μάθημα και αφορμή αποτροπής τέτοιων συμβάντων στο μέλλον.

Εμείς, μόνον ευχές μπορούμε να κάνουμε. Η Πολιτεία, έχει καθήκον να τις υλοποιεί.