Πάμε Θρύλε!

του Λουκά Αναγνωστόπουλου

Για τους Ανδριανόπουλους, τον Μανούσο και τον Καμπέρο που ίδρυσαν τον Ολυμπιακό.

Για το ποδηλατοδρόμιο με την καρβουνόσκονη όπου ξεκίνησε την πορεία της η ομάδα.

Για το αγέρωχο βλέμμα του Νίκου Γόδα που εκτελέστηκε φορώντας την φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο.

Για τους νεκρούς μας της Θύρας 7 και όσους δεν πρόλαβαν να ζήσουν την σημερινή ημέρα.

Για την ομαδάρα του ’50 που πήρε το προσωνύμιο Θρύλος.

Για τον πιστό στρατιώτη Σάββα Θεοδωρίδη, τον αρχηγό Μουράτη, τον προπονηταρά Μάρτον Μπούκοβι, τους μάγους Δεληκάρη, Καραπιάλη, Ντέταρι, Ζιοβάνι, τον αέρινο Τζόλε, τα υψωμένα χέρια του “Μουστάκια” Αναστόπουλου, τον Σενιορ Ερνέστο που θα δει το ματς ως οπαδός μας, για όλους τους προπονητές και παίκτες που πέρασαν από τον Θρύλο.

Για τα πέτρινα χρόνια που μας γαλούχησαν στα ζόρια.

Για όλα τα “γαμώτο” που είπαμε κατά καιρούς στην Ευρώπη.

Για τους “λιμανίσιους” της ζωής, που η αγάπη μας και τα όνειρα για τον Θρύλο είναι απέραντα σαν την Θάλασσα.

Για όσους θα είναι μέσα στο γήπεδο και για τα εκατομμύρια σε Ελλάδα και οικουμένη που θα σας δούμε.

Για την ιστορία σας και τις στιγμές που θα ζήσετε φορώντας την φανέλα του Θρύλου και παίζοντας στον τελικό.

Είμαστε ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς. Ως την τελευταία μας ανάσα.

Πάμε παικταράδες!!

Πάμε Θρύλε!