Γιάννης Τσαβαρής: “Μην πας ποτέ ενάντια στη συνείδησή σου, ακόμα κι αν αυτό το απαιτεί ο νόμος” (Άλμπερτ Αϊνστάιν)

Αγαπητές και αγαπητοί συνδημότες 

Ένα διαχρονικό δίλημμα που προβληματίζει τους εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α και Β βαθμού κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους  είναι : 

α) αν είναι μέλη φορέων που διοικούν στα πλαίσια της Τοπικής Διοίκησης ή

β) είναι μέλη φορέων που διοικούν στα πλαίσια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης 

Αν δηλαδή κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους λειτουργούν μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια του νόμου (Κρατική Τοπική Διοίκηση) ή αν κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους υπεισέρχεται και η κοινωνική διάσταση της αξιολόγησης των θεμάτων και τελικά ανάλογα τί τους επηρεάζει περισσότερο να πράττουν κάθε φορά (Τοπική Αυτοδιοίκηση).

Σε αυτό το υπαρκτό διαχρονικό “δίλημμα”, έχουν δοθεί πολλές απαντήσεις κατά καιρούς από αιρετούς κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ως θιασώτες είτε της μιας είτε της άλλης εκδοχής.

Σε αυτούς δηλαδή που διοίκησαν, αν και αιρετοί, εφαρμόζοντας  by the book  (κατά γράμμα) την κείμενη νομοθεσία (Τοπική Διοίκηση), αλλά και σε αυτούς που όταν χρειάστηκε πήγαν “κόντρα” ακόμα και στον νόμο προκειμένου να υλοποιήσουν έργα και παρεμβάσεις, για το κοινό καλό και όχι φυσικά για ίδιον όφελος!!!

Έργα και παρεμβάσεις ,που φυσικά σε αντίθετη περίπτωση ο νόμος ρητά τα απαγόρευε, αλλά η συνείδηση τα υπαγόρευε!!!

Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να τονίσω ότι γι’ αυτές τις περιπτώσεις ο νόμος (για τους αιρετούς και όχι μόνο που λειτουργούν χωρίς ίδιον όφελος), δίνει λύση μέσα από την κείμενη νομοθεσία αφού βεβαίως αποδειχθεί δικαστικά, ότι δεν είχαν δόλο όταν “ξεπερνούσαν” τα νομικά όρια, αλλά το έπρατταν με ήσυχη την συνείδησή τους, γιατί αφορούσαν έργα και παρεμβάσεις που έδιναν λύσεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα προβλήματα των δημοτών.

Αυτή λοιπόν την “ επιβεβλημένη φιλοσοφία”  (κατά την ταπεινή μου γνώμη) της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,  πρόσφατα την διάβασα σε ένα απόφθεγμα του σημαντικότερου φυσικού επιστήμονα του 20ου αιώνα Albert Einstein:

“Μην πας ποτέ ενάντια στην συνείδησή σου, ακόμα κι αν αυτό το απαιτεί ο νόμος”.

Ειλικρινά, δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ταυτωτική προσέγγιση, για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι αιρετοί και εμπλεκόμενοι με την τοπική αυτοδιοίκηση.

Είναι θα έλεγα το motto (προσωπικό πιστεύω) που θα πρέπει να τους εκπροσωπεί. 

Είναι κατά την άποψή μου ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ που δεν πρέπει ΠΟΤΕ να ξεχάσουν ή να προσπεράσουν!!!

Αγαπητοί φίλες και φίλοι 

Με ξέρετε μέσα από την 25ετή πορεία μου στα κοινά, 

με ξέρετε μέσα από το έργο που στα τριάμισι κατά γενική ομολογία πιο δύσκολα χρόνια για την αυτοδιοίκηση, ως δήμαρχος μαζί με τους συνεργάτες μου παραδώσαμε , κυρίως όμως με ξέρετε από τις ευθύνες που ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ανέλαβα, όταν κλήθηκα εκ των πραγμάτων από την δικαιοσύνη για παρεμβάσεις και έργα που έπρεπε να γίνουν, προκειμένου να πετύχουμε την λύση προβλημάτων που αντιμετώπιζαν οι κάτοικοι του νησιού μας και δεν ήταν δυνατή με νόμιμο τρόπο η ολοκλήρωσή τους

Αυτός ,λοιπόν, ήταν για μένα ο κανόνας (απόφθεγμα του Einstein) που μου “επέβαλε” την ανάληψη της ευθύνης για τις αποφάσεις των συγκεκριμένων έργων ή παρεμβάσεων, που για πολλούς ήταν “κόντρα” στην κείμενη νομοθεσία, αλλά για μένα ήταν χρέος και καθήκον προς την συνείδησή μου.

Γι’ αυτό λοιπόν ανέλαβα την ευθύνη απέναντι στη ελληνική δικαιοσύνη (από την οποία αθωώθηκα σε όλα τα θέματα) για: 

α) την υπόθεση του αναψυκτήριου Viento (πρώην Flamingo).

β) την υπόθεση της πλακόστρωσης του αύλειου χώρου του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και των Εισοδίων της Θεοτόκου στα Αμπελάκια. 

γ) την υπόθεση των δύο εργαζομένων κυριών στον πρώην Δήμο Αμπελακίων που παραβρέθηκα και στήριξα στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά. 

δ) τις βεβαιώσεις που χορήγησα για την σύνδεση με τα δίκτυα κοινής ωφέλειας (κυρίως ΔΕΗ), ταλαιπωρημένων ιδιοκτητών, όταν σε παλαιότερες εποχές έπεφταν “θύματα” μεγάλου παράνομου χρηματισμού.

ε) παρεμβάσεις που κάναμε στον αιγιαλό όλου του νησιού, για τη λύση διαχρονικών προβλημάτων σε υφιστάμενες κατασκευές.

στ) τις δημοτικές άδειες σταθερού εμπορίου σε κοινόχρηστο χώρο (πλησίον λαϊκής αγοράς) , που χορηγούσαμε διαχρονικά όλοι οι δήμαρχοι, στους δημότες που πληρούσαν ειδικές προϋποθέσεις και όταν ήλθαν για έλεγχο οι ελεγκτές λαϊκών αγορών επέβαλαν πρόστιμα χιλιάδων ευρώ ΜΟΝΟ σε αυτούς που ο δήμος είχε χορηγήσει άδεια κατάληψης κοινόχρηστου χώρου, έκανα το αυτονόητο , έσκισα τις κλήσεις και παρουσιάστηκα την ημέρα της δίκης στο δικαστήριο (Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά) και το οποίο με αθώωσε πανηγυρικά, γιατί κατάλαβε τις κοινωνικές ανάγκες της εποχής.

ζ) την παράνομη κατασκευή του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων στη Γούβα Μπατσί.

η) παράνομη επίστρωση με πλαστικό τάπητα, τοποθέτησης προβολέων κλπ, στο γήπεδο της παραλίας “Λευτέρης Κόνσολας”.

Όλα τα ανωτέρω, ήταν έργα και παρεμβάσεις που δεν πληρούσαν τις νόμιμες διαδικασίες για να κατασκευαστούν με νόμιμο τρόπο.

Φυσικά στο παρόν κείμενο δεν αναφέρω τα έργα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, που εντάχθηκαν σε Ευρωπαϊκά, Εθνικά και Περιφερειακά Προγράμματα κατά την θητεία μας, μερικά εκ των οποίων εκτελούνται μέχρι σήμερα και έγιναν με κάθε νόμιμη διαδικασία ,γιατί υπήρχε η δυνατότητα να υλοποιηθούν με νόμιμο τρόπο.

Αυτές και άλλες πολλές περιπτώσεις, που πάντα όμως γινόταν αντιληπτό από την δικαιοσύνη , η παντελής  έλλειψη δόλου και κυρίως η κοινωνική διάσταση έργων και παρεμβάσεων.

Θα πρέπει επίσης να τονίσω ότι στην 25ετή αυτή διαδρομή μου, είμαι υπερήφανος και για την μήνυση που συνυπέγραψα κατά της ΟΛΠ ΑΕ, γιατί πιστεύω ότι καταχράται εδάφη στην Κυνόσουρα και όχι μόνο , εδάφη που ανήκουν στον Δήμο της Σαλαμίνας.

Αγαπητές φίλες και φίλοι

Θεώρησα χρέος μου προς την κοινωνία του νησιού αλλά ιδιαιτέρως προς αυτούς που ασχολούνται με τα κοινά, να τους υπενθυμίσω ότι η συμμετοχή σε αυτά, σημαίνει ανάληψη ευθυνών, προκειμένου να λύνουμε τα προβλήματα των κατοίκων.

Αυτός λοιπόν ήμουν και αυτός εξακολουθώ να είμαι  σχετικά με τις αντιλήψεις μου για την λειτουργία στα πλαίσια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Γιατί η συμμετοχή στα κοινά είναι προσφορά και όχι εξαγορά.