Όταν η μπαρούφα γίνεται επιχείρημα

Στο ψευδές προφίλ στο Facebook με το όνομα «Παρατηρητής της Σαλαμίνας», κάποιος εκ των προσώπων που διαχειρίζονται το εν λόγω προφίλ (πιθανότατα ο «Γκρούεζας της Σαλαμίνας»), προχώρησε σε μια ανάλυση για το γεγονός του ότι η κα Αραβανή πήρε φωτογραφία τον δήμαρχο σε μια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου και, κατόπιν, την ανέβασε σε κλειστή ομάδα επικοινωνίας του συνδυασμού της.

Μόνο που αυτά που γράφει είναι βλακώδη για την συγκεκριμένη περίπτωση. Και αυτό για έναν πολύ απλό λόγο.

Ούτε ο κ. Παναγόπουλος είναι ένα τυχαίο πρόσωπο, ούτε η κα Αραβανή είναι Street Photographer που πήρε σε έναν τυχαίο χώρο φωτογραφία ενός προσώπου. Επιπλέον, η «φωτογράφιση» δεν έγινε ούτε σε ιδιωτικό χώρο (πράγμα που θα έκανε την κα Αραβανή… παπαράτσι), ούτε σε δημοσίας χρήσης χώρο (δρόμο, πλατεία, συναυλία, στάση του μετρό κλπ.).

Ο κ. Παναγόπουλος είναι ένα δημόσιο πρόσωπο όπως και η κα Αραβανή, καθώς η ιδιότητα του αιρετού καθιστά ένα πρόσωπο δημόσιο εξ ορισμού. Ο χώρος στον οποίο έγινε η φωτογράφιση είναι η αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, ένας δημόσιος (μη δημόσιας χρήσης όμως) χώρος. Ο χρόνος κατά τον οποίο έγινε η φωτογράφιση είναι η δημόσια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, η οποία μάλιστα μεταδίδεται «ζωντανά» στο διαδίκτυο τόσο από λογαριασμό του δήμου στο YouTube όσο και από λογαριασμό τοπικού μέσου, με την συναίνεση όλων των αιρετών που λαμβάνουν μέρος.

Κατά την διάρκεια λοιπόν μιας δημόσιας συνεδρίασης, όπως και οποιασδήποτε δημόσιας δραστηριότητας, δεν υπάρχουν «ιδιωτικές στιγμές». Εάν υπάρξει σε κάποιο πρόσωπο μια οποιαδήποτε ανάγκη, μπορεί να αποχωρήσει από την δημόσια συνεδρίαση για λίγο – εκεί θα ήταν προβληματική η φωτογράφιση, αν γινόταν σε χώρο εκτός της αίθουσας μετά από την αποχώρηση του συγκεκριμένου ατόμου.

Η εικόνα ενός αιρετού δημοσίου προσώπου δεν καλύπτεται από Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Συγγενικά Δικαιώματα. Ο αιρετός δεν είναι μνημείο, ούτε έργο τέχνης.

Η εικόνα ενός αιρετού δημοσίου προσώπου δεν καλύπτεται από δικαιώματα πορτραίτου & δημοσιότητας, εκτός αν ο αιρετός είναι μοντέλο ή έχει ως οικονομική δραστηριότητα την εμπορία των φωτογραφιών του. Δεν νομίζουμε κάτι τέτοιο να ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Με τα παραπάνω που τεκμηριώνονται και νομικά αλλά και με την κοινή λογική, τίθεται ένα ερώτημα: πώς εξηγείται η εμμονή του «Γκρούεζα» με την Αραβανή, σε βαθμό που εγγίζει την ψυχική πάθηση, για κάτι εξόφθαλμα ανόητο και όχι για κάτι πραγματικά ουσιώδες; Γιατί (άραγε) η μόνιμη επωδός του είναι το κάλεσμα στην αρχηγό του συνδυασμού της Αραβανή να την απομακρύνει;

Ένας «Γκρούεζας» έχει πάντα τους λόγους του. Έχει κάνει τα πλάνα του και κυρίως προστατεύει τα αφεντικούλια του.

Ένας «Γκρούεζας» είναι πάντα ένας Γκρούεζας. Γιατί όπου υπάρχει κάτι σάπιο υπάρχουν και τα σκουλήκια.