ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΕΡΓΑ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Πολλά και διάφορα, αυτά, τα οποία μπορεί να μας φαίνονται περίεργα. Και καθημερινώς μάλιστα, γιατί και όλη η ζωή μας περίεργη είναι, καθώς και οι σκέψεις, αποφάσεις και εκδηλώσεις μας.

Για παράδειγμα, πέντε χρόνια μετά την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού, κράτη, θεσμοί και άνθρωποι, ενδιαφέρονται να μάθουν αν τα εμβόλια ήταν επιβαρυντικά για την υγεία όσων τα έκαναν και αν όλοι αυτοί που έφυγαν από την ασθένεια αυτή ή κάποια άλλη.

Κάποιους λόγους έχουν αυτοί που σκοτώνονται στα μέτωπα των πολέμων, κάνουν πως το ξεχνούν και παλεύουν για ειρήνη, φτάνουν στο σημείο να διαπραγματευτούν και συνεχίζουν να σκοτώνονται.

Κατανοητοί οι φόροι, για να επιβιώνουν και τα κράτη, αλλά με σύνεση, ως το προς το να μπορούν επιβιώνουν οι φορολογούμενοι. Αλλιώς και αυτοί χάνονται και οι φόροι μαζί τους.

Καλό να συνεργάζονται άτομα και ομάδες. Αλλά να συνεργάζονται και εκ διαμέτρου αντίθετοι ιδεολόγοι, πώς είναι εφικτό;

Σε μία ευνομούμενη κοινωνία, από αρχαιοτάτων χρόνων, κερδίζει η πλειοψηφία και η μειοψηφία πάντα, χάνει. Κατανοητόν. Αλλά οι ψηφοφορίες για αποτελέσματα, γιατί λαμβάνουν χώρα, αφού πάντα η πλειοψηφία κερδίζει;

Πολλά και άλλα τα «περίεργα», ενώ περίεργους χαρακτηρίζουν αυτούς που δεν τα καταλαβαίνουν.