ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΩΓΩ ΑΤΖΟΛΕΤΑΚΗ-ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΑΣ-ΔΙΠΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΦΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΒιβλιοπαρούσιασηΕΛΛΑΔΑΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΤέχνες 1 Αυγούστου 2025 fonisalaminas
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ κ. ΝΤΙΝΟ ΚΟΥΜΠΑΤΗ
ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ “ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ”
Μία από τις μεγαλύτερες πρωταγωνίστριες του Ελληνικού Θεάτρου, η Γωγώ Ατζολετάκη, η οποία μας έχει ενθουσιάσει με το σπουδαίο υποκριτικό ταλέντο της, τόσο στην Σκηνή, όσο και στον Κινηματογράφο, την Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο, πραγματοποίησε το τελευταίο χρονικό διάστημα δύο σπουδαίες επιτυχίες, τόσο στον κόσμο του Θεάτρου, όσο και σε αυτόν της Λογοτεχνίας, αποκομίζουσσα ενθουσιώδεις κριτικές και ακόμη περισσότερη αγάπη από το ευρύτερο κοινό, το οποίο την θαυμάζει, τόσο σαν ηθοποιό, όσο και σαν συγγραφέα. Γι’ αυτές τις δύο επιτυχίες της μιλήσαμε και μας εμπιστεύτηκε τα όσα ακολουθούν.
Κυρία Ατζολετάκη, είσαστε μία καταξιωμένη πρωταγωνίστρια του Ελληνικού Θεάτρου, με πολλές και μεγάλες επιτυχίες, και αναμφισβήτητα στο Πάνθεον των Ηθοποιών που έχουν γράψει και συνεχίζουν να γράφουν «Ιστορία». Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια, μας δώσατε την ευκαιρία να σας θαυμάσουμε και σαν μία σημαντική λογοτέχνιδα, μέσα από τα βιβλία σας, τα οποία έχουν εκδοθεί και αγαπηθεί. Θέλετε να μας μιλήσετε γι’ αυτήν, την δεύτερη ιδιότητά σας και το χαρισματικό ταλέντο σας;
Κατ’ αρχάς σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια… Συνηθίζω να λέω πως ήμουν και είμαι μια συνεπής εργάτρια του θεάτρου, και τα τελευταία 25 περίπου χρόνια είμαι και μια πιστή εργάτρια του λόγου.
Στο χώρο του βιβλίου μπήκα εντελώς τυχαία. Από μικρή, βέβαια, μου άρεσε να «μουτζουρώνω» χαρτιά, και έγραφα και πολύ ωραίες εκθέσεις στο σχολειό… Τη διετία όμως 1987-89 είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με τις εφημερίδες «Εβδόμη» και «Κυριακάτικη Ακρόπολη» ως αρθρογράφος-σχολιογράφος. Στη σελίδα, που κρατούσα στις τότε εφημερίδες, έγραφα και ένα χρονογράφημα. Τα καλύτερα απ’ τα χρονογραφήματα αυτά, επειδή προφανώς παρουσίαζαν ενδιαφέρον, κυκλοφόρησαν το 1989 σε βιβλίο, μετά από πρόταση των εκδόσεων «Σμυρνιωτάκη». Αυτό ήταν το πρώτο μου. Η «Προσωπική απόδραση».
Η ιδιωτική πρωτοβουλία κάνει τη διαφορά. Άνθρωποι εμπνευσμένοι, με
ποιότητα και πάθος!
Δέκα χρόνια μετά, το 1999, κυκλοφόρησε το πολύ ενδιαφέρον και πολυδιαβασμένο βιβλίο μου «Ηθοποιός, Σκιά και Φως», που είναι ένα εγχειρίδιο για υποψήφιους και νέους ηθοποιούς. Υπερηφανεύομαι να λέω, πως είναι το μοναδικό μέχρι τώρα βιβλίο στην ελληνική βιβλιογραφία για το επάγγελμα του ηθοποιού. Αυτό το δούλεψα με πολύ κέφι, αλλά άργησε να εκδοθεί, γιατί κανείς εκδότης δεν το πίστεψε. Ήταν, μου λέγανε, ρίσκο ! – κανέναν δεν θα ενδιαφέρει… Τελικά, το εξέδωσε ο Γιώργος ο Κανελλόπουλος, ο τότε εκδότης τής «Εμπειρία Εκδοτική» και φυσικά δικαιώθηκε, γιατί ο «Ηθοποιός» μου γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Ε… μετά κι απ’ αυτό, είχε ανοίξει ο δρόμος για το πρώτο μου μυθιστόρημα και τα άλλα βιβλία που ακολούθησαν… Βέβαια, πρέπει να σημειώσω ότι το αναγνωστικό κοινό με γνώριζε και εκτιμούσε τη γραφή μου «ολίγον κατ’ ολίγον» γιατί, ξέροντάς με ως ηθοποιό, πολλοί αντιμετώπιζαν τη συγγραφική μου ιδιότητα με επιφύλαξη.
Χρειάστηκε αρκετός χρόνος και βιβλία μου που έγιναν ευπώλητα, εμμονή και συνέπεια εκ μέρους μου, για να αναγνωριστώ σοβαρά και ως συγγραφέας.
Θα θέλαμε να μας μιλήσετε λίγο για το νέο σας μυθιστόρημα «Η Τρίτη Άνοιξη», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε και ωστόσο έγινε «ανάρπαστο», αλλά και συγκέντρωσε πολύ εξαίρετες κριτικές, ενώ η πρώτη έκδοσή του, τείνει να εξαντληθεί.
Αυτό με κάνει πραγματικά χαρούμενη. Ήξερα ότι είναι ένα βιβλίο που θ’ αγγίξει τις καρδιές των αναγνωστών, αλλά δεν πίστευα ότι θα είχε τόση επιτυχία άμα τη εμφανίσει.
Και βέβαια η «Τρίτη άνοιξη» αφορά στη λεγόμενη «Τρίτη ηλικία». Αυτή την παραγκωνισμένη και παραμελημένη τρίτη ηλικία, γιατί πολλές φορές τα παιδιά αναγνωρίζουν ότι έχουν μόνο δικαιώματα και καθόλου υποχρεώσεις. Ένα τέτοιο θέμα, τόσο ευαίσθητο και πάντα επίκαιρο, με ταλάνιζε πο ύ καιρό. Η φόρμα του, το στόρυ του, και τα μηνύματα που επιθυμούσα να στείλω μέσω της γραφής μου.
Και, τελικά, μετά από σκέψη, παρατήρηση και πολλές ιστορίες που άκουγα και κατέγραφα στο μυαλό μου… γεννήθηκε η «Τρίτη άνοιξη».
Με την υπέροχη ηρωίδα μου, την Αλεξάνδρα… μια γυναίκα που, αφού διέθεσε ό,τι είχε και δεν είχε στο γιο της και στη νύφη της (με τη λαχτάρα να ζήσουν όλοι μαζί σαν μια σφιχτοδεμένη οικογένεια)… κάποια στιγμή, αυτά τα ίδια τα παιδιά της –οι δικοί της άνθρωποι – αποφάσισαν να την στείλουν σε γηροκομείο, σαν ληγμένο προϊόν, όταν η «μητέρα» μεγάλωσε και μάλλον τους ήταν βάρος. Όμως, η ζωή έχει πολλούς και ανεξερεύνητους άσσους στο μανίκι της. Εκεί, στο γηροκομείο, θα ανοιχτούν νέοι ορίζοντες για την Αλεξάνδρα, ευκαιρίες για καινούργιες εμπειρίες και πρωτόφαντες γνώσεις. Μέσα στο γηροκομείο αντί να μαραζώσει, ανανεώνεται, συνειδητοποιείται, και – επιτέλους – παίρνει τη ζωή της στα χέρια της, χωρίς εξαρτήσεις από κανέναν. Στα 73 της χρόνια η Αλεξάνδρα ενηλικιώνεται και περνά στην… τρίτη άνοιξη !
Ένα απόλυτα αισιόδοξο μήνυμα είναι αυτό. Προς όλους. Ότι πολλές φορές τα πράγματα δεν τελειώνουν εκεί που εμείς νομίζουμε ότι τελειώνουν… Και το πολύ θετικό αυτού του βιβλίου είναι ότι μας αφορά όλους. Και τους πιο νέους και τους μεγαλύτερους. Γιατί όλοι γεννηθήκαμε από έναν πατέρα και μια μάνα.. και, φυσικά, όλοι θα οδεύσουμε προς το γήρας. Αν δεν πεθάνουμε, υποχρεωτικά θα μεγαλώσουμε!
Κατά την τελευταία θεατρική σεζόν, σας θαυμάσαμε στον θεατρικό μονόλογο του Στέφαν Τσβάιχ «Το Γράμμα μίας Άγνωστης» στο «Studio Κυψέλης», σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού. Προσεγγίστε λίγο την ηρωΐδα και εμπιστευτείτε μας τα συναισθήματά σας ως προς την ερμηνεία της.
Αχ, αυτή η «άγνωστη»… Με σημάδεψε! Και ως ηθοποιό, αλλά και ως άνθρωπο. Το μεγαλείο της αγάπης της, του έρωτά της! Γιατί αυτή η «άγνωστη», που ποτέ δεν θα μάθουμε το όνομά της, είναι η γυναίκα που αγάπησε με πάθος έναν και μοναδικό άντρα και του αφιερώθηκε σε όλη της τη ζωή. Χωρίς απαιτήσεις, χωρίς να ζητήσει τίποτα, χωρίς να ενοχλήσει. Είναι η επιτομή της ερωτικής αφοσίωσης, που μας κληροδότησε ο Στέφαν Τσβάιχ σ’ αυτόν τον μοναδικό μονόλογο, που είναι όνειρο κάθε γυναίκας ηθοποιού να τον ερμηνεύσει.
Εμείς, με τον Γιώργο Λιβανό, ευτυχήσαμε να αποδώσουμε το πνεύμα του Τσβάιχ σε μια παράσταση που αγαπήθηκε από το κοινό, πέρα από τις εγκωμιαστικές κριτικές που λάβαμε. Μακάρι να είναι πάντα έτσι οι συνεργασίες μας και με τόσο σημαντικά έργα.
Ποιες είναι οι επόμενες προοπτικές σας, τόσο στον χώρο του Θεάτρου, όσο και σε αυτόν, του βιβλίου;
Δεν έχω τίποτα κατά νου αυτό τον καιρό. Θα ‘θελα να ξεκινήσω ένα ακόμα βιβλίο, αλλά δεν έχω βρει το θέμα. Το ΘΕΜΑ είναι για μένα το παν! Το στόρυ, η ιστορία και η εξέλιξή της, έρχονται μετά. Όλα τα βιβλία μου έχουν μια θεματολογία, θίγουν ένα πρόβλημα, ευαισθητοποιούν. Δεν κάνω λογοτεχνία απλώς για να γράφω ή για να γεμίζω σελίδες.
Όσον αφορά στη θεατρική δραστηριότητα, θα δούμε… Αρκετές φορές έρχονται ξαφνικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα εκεί που δεν το περιμένεις… Δεν έχω άγχος. Έτσι κι αλλιώς, σ’ ολόκληρη τη ζωή μου, αν δεν έκανα το ένα, έκανα το άλλο. Πάντα είχα εναλλακτικές λύσεις δραστηριότητας. Ποτέ δεν έπληξα και ποτέ δεν έμεινα άεργη.
Υπάρχει κάποια πιθανότητα να σας δούμε από κοντά στην Σαλαμίνα, με ένα θεατρικό έργο, ή με την παρουσίαση κάποιου βιβλίου σας;
Μακάρι… Αυτό θα εξαρτηθεί, φυσικά, από πολλούς παράγοντες. Την αγαπώ τη Σαλαμίνα. Και ποτέ δεν ξεχνώ, ότι συμμετείχα, το 1985 αν θυμάμαι καλά, σε κάποιες εκδηλώσεις προς τιμήν του Άγγελου Σικελιανού. Μάλιστα, είχα συνταξιδέψει τότε με την ανιψιά του Σικελιανού. Οργανώνετε πολύ ωραία πράγματα εκεί στη Σαλαμίνα και σας ανήκει ένα μεγάλο «μπράβο» κ. Κουμπάτη.
Γιατί πάντα η ιδιωτική πρωτοβουλία κάνει τη διαφορά. Άνθρωποι εμπνευσμένοι, με ποιότητα και πάθος!
