ΑΛΛΟ ΕΛΒΕΤΙΑ, ΑΛΛΟ ΑΛΛΟΥ

Έτυχε να ακούσω μία Ελληνίδα εξ’ Ελβετίας, να μιλάει σε πρωϊνή ραδιοφωνική εκπομπή να μιλάει για τα καθ’ όλα περί αυτού του ανεξάρτητο και ευημερούντος Κράτους, το οποίο ζει και αναπτύσσεται στον δικό του κόσμο, και εν τέλει καλά κάνει.

Αυτό, το οποίο μου δημιούργησε ιδιαίτερη εντύπωση, είναι το ότι, -όπως είπε η ομιλήτρια-, στην χώρα αυτή, η «Δημοκρατία ξεκινάει από τα κάτω», και όχι από τα υψηλά επίπεδα των Κυβερνώντων, όπου και καταλήγει.

Σε όλα τα κράτη, τα μη τουλάχιστον με απολυταρχική Κυβέρνηση, οι πολίτες έχουν τον τελευταίο λόγο και όχι τον πρώτο, τον οποίον έχουν εκχωρήσει δια της ψήφου τους στους εκλεκτούς τους, χρηστούς πολίτες, οι οποίοι πασχίζουν για το καλό τους, αποκομίζοντες τα ανάλογα οφέλη προς όφελος αυτών, οι οποίοι τους εμπιστεύθηκαν τις τύχες τους .

Η Ελβετία ακόμη, δεν ανακατεύεται  στους πολέμους, όπου και αν εξελίσσονται αυτοί, αλλά ούτε και κατευθύνεται όπου ξεσπά, εξελίσσεται, ή διαιωνίζεται ένας πόλεμος, αλλά ούτε και ξεκινά πολέμους.

Και κάτι πιο πεζό, αλλά για την ευημερία μίας πολιτισμένης κοινωνίας, πολύ σημαντικό. Οι Ελβετοί αγαπούν το ποδήλατο και ούτως ή άλλως, μέσα στις πόλεις δεν κυκλοφορούν οχήματα.

Πολλοί, είναι αυτοί, απανταχού του πλανήτη, οι οποίοι επαινούν και ζηλεύουν την ζωή στην Ελβετία, όπου όλα εξελίσσονται από αιώνων ήρεμα και ομαλά και οι πολίτες της, νιώθουν ευτυχισμένοι.