Κάλλια Κουμπλουδέλη «Γράφω ατακτοποίητα και κάπως εφήμερα αφού οι λέξεις μου, ζουν μόνο για μια μέρα»
ΕΛΛΑΔΑΚΟΙΝΩΝΙΑΠΟΙΗΣΗΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ 6 Οκτωβρίου 2025 fonisalaminas
«Ότι θλιμμένο στον κόσμο είναι εγώ» Μ’ ευτο το στίχο αρχίζει το πρώτο ποίημα που συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή της Κάλλιας Κουμπλουδέλη, το «Ευκαιρείτε Ποίησης»
Η Κάλλια Κουμπλουδέλη έγραψε το πρώτο της βιβλίο σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών. Σε μια τρυφερή ηλικία, ανοίγει την πόρτα στη λογοτεχνία και από τότε δεν παύει να μαγεύει και να μαγεύεται από τον κόσμο των λέξεων.
Γεννημένη στην καρδιά της άνοιξης, δηλώνει λάτρης του καλοκαιριού. Μεγάλωσε στη Σαλαμίνα, με καταγωγή από τα Χανιά της Κρήτης. Οι σπουδές της ξεκίνησαν στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και Μάρκετινγκ, ενώ στη συνέχεια συνέχισε στο ΕΚΠΑ, στο τμήμα Επιμέλειας και Διόρθωσης Κειμένων, προσεγγίζοντας έτσι πιο σφαιρικά τον κόσμο της γραφής.
Η νεαρή συγγραφέας συμμετέχει συχνά σε διαγωνισμούς ποίησης, ενώ έργα της έχουν ήδη μεταφραστεί και ταξιδεύουν στο εξωτερικό. Το 2024 έργα της φτάνουν μέχρι την Τυνησία ενώ το 2025 φτάνουν ως το Καζακστάν. Τον Ιανουάριο του 2024 πραγματοποιεί το πρώτο της μεγάλο λογοτεχνικό βήμα, εκδίδοντας την ποιητική συλλογή «Ευκαιρείτε Ποίησης» – μια κατάθεση 53 νεανικών, γεμάτων ζωντάνια και αλήθεια ποιημάτων.
Η συλλογή ξεχωρίζει και τιμάται από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, ενώ η ίδια βραβεύεται από το λογοτεχνικό περιοδικό Κελαινώ και την ποιήτρια – εκδότρια Παναγιώτα Χριστοπούλου Ζαλώνη. Τον Μάρτιο παρουσιάζεται επίσημα για πρώτη φορά στο κοινό το βιβλίο της, που έναν χρόνο μετά, τον Μάιο του 2025, γνωρίζει και δεύτερη έκδοση.
Τα ποιήματά της αγγίζουν όνειρα και ανεκπλήρωτους έρωτες, μιλούν για τη νεανική αγάπη και τις μυστικές αλήθειες της καρδιάς. Με τολμηρή αλλά και σύγχρονη γραφή, άλλοτε πεζή, άλλοτε λυρική, γίνεται φανερό από τις πρώτες κιόλας σελίδες πως η φωνή της ήρθε για να ταράξει δημιουργικά τα λογοτεχνικά νερά.
– Από πού εμπνεύστηκες τον τίτλο, «Ευκαιρείτε Ποίησης»;
Κ.: Ίσως το «Ευκαιρείτε» να μοιάζει με μια μοναδική ευκαιρία που μας δίνεται μια φορά στη ζωή. Στη δική μου περίπτωση, υπάρχει αυτό το βιβλίο, σκορπισμένο στον κόσμο σε χίλια αντίτυπα. Πολλοί θα το διαβάσουν, αλλά εκείνος για τον οποίο γράφτηκε, δεν είχε ποτέ την «ευκαιρία» να το μάθει. Δεν είναι τραγική ειρωνεία; Οπότε ναι, «Ευκαιρείτε» για την κάθε ευκαιρία που μας χαρίζεται μόνο μια φορά..
– Είναι ρομαντικό… Κρύβεται πίσω από τον τίτλο μια ιστορία;
Κ.: Οι ιστορίες ανήκουν στα παραμύθια· η ποίηση είναι συμπυκνωμένη αλήθεια. Αντί να φωνάξει, σιωπά πάνω στο χαρτί.
– Είχες αναφέρει πως, «Γράφεις ατακτοποίητα και κάπως εφήμερα» γιατί αυτό;
Κ: Δεν γράφω ποτέ στρατηγικά, με πλάνο ή κανόνες, δηλαδή δεν λέω, σήμερα θα γράψω για αυτό! Δεν λειτουργεί έτσι. Η ποίηση πρέπει να σε απελευθερώνει και όχι να σε δεσμεύει, για αυτό και ατακτοποίητα. Δεν έχω ώρα, ημέρες ή γιορτές.
-Συνεχίζοντας την πρόταση λες πως, «γράφεις κάπως εφήμερα αφού η κάθε λέξη σου ζει μόνο μια μέρα, και μόνο όταν διαβαστεί από τα κατάλληλα μάτια, τότε μόνο ξανά γεννιέται.»
Κ: Οι λέξεις ανασταίνονται τα βράδια ξέρεις, από αυτούς που μπορούν να τις νιώσουν. Πολλοί θα τις διαβάσουν, αλλά όχι όλοι με τον ίδιο τρόπο.
– Ετοιμάζεις κάτι νέο; Πότε θα σε ξαναδούμε στα ράφια;
Κ.: Η εποχή στέρεψε από έρωτες, κι εμείς οι ποιητές δεν βρίσκουμε λέξεις για να γράψουμε. Ερωτευτείτε, για να κάνω τους έρωτές σας ποίηση. Ναι, κάτι νέο θα έρθει σύντομα – πιο ώριμο, πιο τολμηρό.
– Κάλλια, σε ευχαριστούμε!
Κ.: Εγώ!
