Στιγμές ζωής

του Λουκά Αναγνωστόπουλου

Δεν σκέφτομαι. Πολύ κουρασμένος και ζορισμένος, όπως όλοι λίγο-πολύ, για να σκεφτώ. Απλά στον ελάχιστο χρόνο βλέπω στιγμές της ζωής. Βλέπω τον γορίλα Nkadasi να αγκαλιάζει τρυφερά τον Αντρέ Μπάουμε, που την έσωσε όταν ήταν βρέφος. Στην αγκαλιά του ξεψύχησε λίγες στιγμές μετά. Δεν σκέφτομαι. Γεμίζω συγκίνηση και δάκρυα.

Βλέπω τις μαθήτριες και τους μαθητές του Γενικού Λυκείου Βαρθολομιού να προχωρούν σε συμβολική αποχή, διαμαρτυρόμενοι για το γεγονός ότι έναν μήνα σχεδόν μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς ο συμμαθητής τους Γιώργος παραμένει χωρίς συνοδό. ο Γιώργος, μαθητής της γ’ τάξης του Λυκείου, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας από την γέννηση του, λόγω ενός σπάνιου συνδρόμου που ονομάζεται Jacobsen και για πρώτη φορά στην σχολική του πορεία, βρίσκεται στην τάξη χωρίς την παρουσία συνοδού, ανθρώπου δηλαδή που τον βοηθά και τον φροντίζει καθ’ όλη τη διάρκεια του διδακτικού ωραρίου, γεγονός που δεν του επιτρέπει να παρακολουθήσει τα μαθήματα του. Γεμίζω ελπίδα από την ψυχή και την ανθρωπιά αυτών των παιδιών και την έμπρακτη απόδειξη ενσυναίσθησης.

Βλέπω τον Τανζανό συγγραφέα Αμπντουλραζάκ Γκούρνα στον οποίο απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2021. Όπως αναφέρει η Ακαδημία, ο 70χρονος τιμάται για την «ασυμβίβαστη και συμπονετική γραφή του για τις επιπτώσεις της αποικιοκρατίας και τη μοίρα των προσφύγων μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών και ηπείρων». Γεμίζω χαρά όταν βλέπω ότι η λογοτεχνία εξακολουθεί να γεννά προβληματισμούς και γενναίες στιγμές και δεν εξαντλείται σε εύπεπτες ατομικές αυτοαναφορικότητες,Είμαι πολύ κουρασμένος να σκεφτώ.

Ευτυχώς όχι τόσο ακόμη, ώστε να πάψω να αισθάνομαι. Καλημέρα σας και να είστε καλά.