Η κ. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΠΟΓΡΗ, ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ

Απο Τον ΠΑΝΟ ΚΑΛΟΥΔΑ

…Όπως είναι γνωστό, τον κύριο ρόλο, σε μια μικρή κοινωνία, τον παίζει η τοπική αυτοδιοίκηση. Του δεύτερου βαθμού. Από αυτήν εξαρτώνται πολλά πράγματα. Ακόμα και η ευημερία των δημοτών. Και η ασφαλής διαβίωση τους. Που έρχεται μετά από στοχευμένες πρωτοβουλίες.

Και έργα που ευνοούν τον τόπο. Κι όχι την κάθε παρεούλα. Μπορεί η Κεντρική Εξουσία, να είναι αυτή που κυβερνάει τη χώρα και δίνει τον βηματισμό του μέλλοντος. Όμως η αυτοδιοίκητική αρχή, είναι αυτή που βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον πολίτη της.

Στον δημότη και στις ανάγκες του, που τις γνωρίζει από πρώτο χέρι. Που γνωρίζει ακόμα και το κάθε σπιτικό, πως ζει, πως περνάει.

Καθώς κι αυτή είναι μέλος, του ίδιου κοινωνικού κρίκου. Δυστυχώς, η Σαλαμίνα και αυτή την τετραετία, δεν είχε την ευλογία τέτοιας τύχης. Παρέμεινε βουτηγμένη στη μιζέρια και στην τυπική διαχείριση. Που και αυτή ακόμα ήταν φωναχτά ελειπής.

Και την τετραετία αυτή, δυστυχώς, τουλάχιστο μέχρι τώρα, η δημοτική αρχή της Σαλαμίνας, ήταν άοσμη, άχρωμη, αόρατη. Η μόνη που ήταν καθαρά ορατή, ήταν η αυτοπροβολή και η στόχευση σε συγκεκριμένες ενέργειες. Που αφορούσαν τον κύκλο των διοικούντων τον δήμο και τα φιλικά τους πρόσωπα.

Τους προσκείμενους στον κύκλο.

…Παρόλα αυτά, επειδή πάρα τις αντίθετες προφανώς, επιθυμίες, της δημοτικής αρχής, η τύχη είναι με το μέρος της Σαλαμίνας μας, υπήρξε ένα πρόσωπο, από την τοπική αυτοδιοίκηση του πρώτου βαθμού, που ξεχώρισε. Που δούλεψε σκληρά και για το νησί μας. Όπως δούλεψε και για τα άλλα σημεία της θεσμικής της αρμοδιότητας.

Όμως στην Σαλαμίνα μας, υπήρχε ένα πιο τρυφερό καρδιοχτύπι που όλοι μας το είδαμε, το διαπιστώσαμε, το ζήσαμε. Και λόγω εντοπιότητας ίσως. Αναφέρομαι φυσικα, στην αντιπεριφεριάρχη, Πειραιώς και νήσων, την κ. Βάσω Θεοδωροπουλου Μπόγρη. Την ακούραστη αυτή γυναίκα, που πραγματικά ξεχώρισε για το έργο της.

Λεπτό δεν κρύφτηκε η στοργή, η αγάπη και η φροντίδα, για το νησί τούτο, του Αίαντα του Ευριπίδη, της ιστορίας. Χωρίς φανφάρες και παχιά λόγια. Με την απόλυτη σεμνότητα που την διακρίνει, έκανε πολλά για τη Σαλαμίνα μας. Ίσως και περισσότερα από ότι μπορούσε. Ξεπερνώντας βουνά και σκοπέλους. Πάντα με την ίδια ευγένεια και την ίδια διάθεση.

Σε προηγούμενο κείμενο μου για την Κυρία Θεοδωροπούλου Μπόγρη, την είχα χαρακτηρίσει, ως το πιο γερό χαρτί, του Πατούλη. Και δεν υπερέβαλα καθόλου. Ευγενική λοιπόν, δοτική και πάντα κοντά στους δημότες. Τόσο κοντά σε όλους μας. Με έργο πρόσφορο και ουσιαστικό. Που ανακούφιζε τους δημότες. Στο μετρό βέβαια που οι αρμοδιότητες της, το επέτρεπαν.

Η Κυρία Βασιλική Θεοδωροπούλου Μπόγρη, με την ιδιότητα της, βοήθησε στο να λυθούν χρονίζοντα προβλήματα του δήμου μας. Έφερε λεφτά στο νησί. Έκανε πολιτιστικές παρεμβάσεις ουσιαστικής σημασίας. Με ανιδιοτέλεια και σεβασμό, αγκάλιασε όλους τους δημότες μας.

Και με χαρισματική απλότητα, με ευγένεια, ήταν παντού παρούσα. Παρά τα ξινά μούτρα, της δημοτικής αρχής. Που δεν έκρυψε στιγμή τον φθόνο για τις δράσεις της. Που η ίδια δεν έκανε. Δράσεις ουσίας, που δεν είχαν έπαρση. Δεν είχαν το «δήθεν» που χορτάσαμε πια την τελευταία τετραετία, από την δημοτική αυτή αρχή.

Επιμένω, γιατί η αντίθεση είναι φωναχτή και πως να την καταπιώ; Έκατσε η κυρία Θεοδωροπούλου Μπόγρη και άκουσε με προσοχή και σεβασμό, τον κάθε δημότη που την πλησίασε για να της πει το δικό του θέμα. Το πρόβλημα που τον απασχολούσε. Κι ας ήταν αυτό περισσότερο αρμοδιότητας του Δήμου. Έκανε προσπάθεια για το κάθε τι.

Και συνεχίζει με την ίδια αγάπη κι ανιδιοτέλεια. Αντίθετα με… Όχι για τω Θεό, εμπάθεια καμία δεν βγάζω. Απλές εμπειρίες καταθέτω. Και αρνητικές εικόνες που έχει εγκλωβίσει η ψυχή μου. Ξεκινήσαμε από την πρώτη στιγμή, με αυτό το μικρό, το ισχνό μας βήμα, να στηρίξουμε την παρούσα δημοτική αρχή. Με κάθε τρόπο. Μα αυτή δεν το ήθελε. Δεν το ήθελε, γιατί ήξερε προφανώς τις πιέσεις που θα ασκούσαμε, για το καλό του τόπου. Κι έτσι αμέσως έδειξε την προτίμηση της, στην στενή της παρεούλα.

Και στις δοξασίες που ήξερε αυτή, να της ψέλνει. Για δικό της φυσικά όφελος. Δοξάζοτας ταυτόχρονα και το μακρύ καλάμι. Που ούτε καν ευλίγιστο δεν ήταν.

Φωναχτές οι αντιθέσεις των δύο φορέων του τόπου. Της δημοτικής αρχής και της κυριας αντιπεριφεριάρχη… Φωναχτή η διαφορά. Και πως να την προσπεράσεις.

Για τη Σαλαμίνα η κυρια Μπόγρη, αποδείχτηκε ένας άγγελος επί της νήσου. Που δούλεψε πολύ και πρόσφερε πολύ. Κι όπως είπα, χωρίς φανφάρες και φανταχτερά δελτία τύπου. Δούλεψε τόσο, που ενόχλησε την αδρανή μας δημοτική αρχή. Που τελικά η μόνη της διάκριση, ανάγεται στις καλές δημόσιες της σχέσεις.

Ενόχληση λοιπόν, που είχε ως αποτέλεσμα ακόμα και την απόσταση από την κύρια αυτή, που σε πολλές περιπτώσεις, το έργο της το καρπώθηκαν και το «πούλησαν» αυτοί. Είναι ευτύχημα, που ο από μηχανής Θεός του νησιού μας, έστειλε την κύρια Θεοδωροπούλου Μπόγρη, για να μπορούμε να πούμε πως κάτι έγινε και στα 3,5 αυτά χρόνια στην Σαλαμίνα.

Και να μιλάμε για ένα νέο Ανατέλλων άστρο στην Τοπική Αυτοδιοικηση του νησιού μας. Για την υπέροχη κυρία Μπόγρη. Που και έργο έδειξε και γνώση, σαν Σαλαμινιά που είναι κι εκείνη. Και μεθαύριο, την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου, στις 12.30 ανακοινώνει την κάθοδο της στην διεκδίκηση του Δήμου.

Είμαστε όλοι στο πλευρό της. Γιατί έχουμε πια καεί στον χυλό. Και ξέρουμε, πως άλλη αδράνεια κι άλλα εργάκια βιτρίνας και κονόμας, η Σαλαμίνα δεν αντέχει. Θέλει πλέον έργα βαριάς υποδομής. Θέλει έργα που θα αναδείξουν την ιστορία και της ομορφιές της.

Και η κ. Θεοδωροπούλου Μπόγρη έχει αποδείξει πως και γνώση έχει και ικανότητα υλοποίησης.

Στις 11 του μήνα, όλοι εκεί πλαι της. Γιατί πλέον στηρίζουμε μόνο ότι αξίζει. Όχι μόνο το κτήμα Leo μα όλη η γύρω περιοχή πρέπει να κατακλυστεί από κόσμο.

Της το χρωστάμε.

salaminionvima.gr