ΠΛΗΝ ΡΩΣΩΝ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Κάποιες τέτοιες ημέρες, σαν και την σημερινή, κατά την οποίαν το Ελληνικό Έθνος εν πλήρη απαρτία και συνεπικουρούμενο από τους μόνιμα εγκατεστημένους στην χώρα μας Αρβανίτες, πολέμησε κατά τού πολλά περί φιλίας και ειρήνης υποσχόμενου, σήμερα, τούρκου κατακτητή, η καρδιά μας χτυπά πατριωτικά και νιώθουμε την ανάλογη περηφάνια, αναλογιζόμενοι πως αν μετά από πεντακόσια χρόνια υποδούλωσης, η επανάσταση αυτή δεν είχε εκδηλωθεί, ίσως και να μην είχαμε απολαύσει την ελευθερία, την οποία μας χάρισαν οι πρόγονοί μας εκείνοι.

Για την Ιστορία, θα πρέπει να σημειωθεί, ότι έστω και αν οι αρματολοί και κλέφτες της χώρας μας, επέφεραν ζημιές στους κατακτητές, έστω και αν ο Αλή Πασάς είχε σκοπό να «ρίξει» τον σουλτάνο και να τον αντικαταστήσει προσωπικά ο ίδιος, οι Έλληνες ήσαν αυτοί οι οποίοι είχαν πλέον απελπιστεί από τα μακραίωνα δεσμά, γι’  αυτό και ανταποκρίθηκαν άμεσα και με ενθουσιασμό και πίστη στο κάλεσμα της Φιλικής Εταιρίας, και πήραν τα όπλα στο χέρι και δραστηριοποιήθηκαν.

Αυτή, η Φιλική Εταιρία, είχε συλληφθεί σαν ιδέα και καρποφόρησε επί ρωσικού εδάφους, το οποίο φιλοξενούσε μεταξύ άλλων πολλών Ελλήνων και τους πρωτοπόρους της.

 Ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό τής σημερινής Ουκρανίας, και σύμφωνα με τους παλαιότερους ιστορικούς, από τους  Εμμανουήλ Ξάνθο,  Νικόλαο Σκουφά και Αθανάσιο Τσακάλωφ. Πρώτο μέλος από γυναίκες, υπήρξε η Κυριακή Ναύτη από την Σμύρνη.

Γενικός έφορος της Εταιρείας, είχε ορισθεί ο Αλέξανδρος Υψηλάντης. Επίλεκτα στελέχη της ήσαν οι Εμμανουήλ Ξάνθος, Νικόλαος Σκουφάς, Αθανάσιος Τσακάλωφ,  Αντώνιος Κομιζόπουλος, Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος, -ο οποίος θεωρείται και συνιδρυτής-, και άλλοι. Το 1817, η έδρα της μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να είναι πιο κοντά στην Ελλάδα και τα μέλη της να δραστηριοποιούνται ευκολότερα επί του ελληνικού εδάφους.

Το σύνθημά της, ήταν το «Ελευθερία ή Θάνατος». Και όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος είχε διατελέσει Υπουργός της Ρωσικής Κυβέρνησης και ο Υψηλάντης, κατόπιν τον πρότεινε για πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδος, προσπάθησε να διαμορφώσει την νέα Ελλάδα, βρήκε τραγικό θάνατο από σφαίρες αντιφρονούντων με την πολιτική του, Ελλήνων.

Με περηφάνια, εμείς οι Έλληνες, της σύγχρονης Ελλάδας τιμήσαμε τα διακόσια χρόνια του ελληνικού ξεσηκωμού του 1821, σαν σήμερα τρία χρόνια πριν. Ηγέτες, από όλον τον κόσμο προσκλήθηκαν το 2021 και τίμησαν την δόξα μας, σαν κι εμείς δοξάζαμε τον αγώνα εκείνων, των προγόνων μας, που θυσιάστηκαν για να ελευθερωθεί η Ελλάδα μας.

Η 25^η Μαρτίου, του 1821, τιμάται μεγαλοπρεπώς κάθε χρόνο στην Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες του κόσμου, -όπου υπάρχει ελληνικό στοιχείο-, και καλούνται -φίλα προσκείμενοι προς την χώρα μας-, ξένοι ηγέτες και άλλοι επίσημοι, στις εκδηλώσεις που τιμητικά οργανώνονται.

Εφέτος, από τους υψηλούς προσκεκλημένους στις εκδηλώσεις αυτές, θα λείπουν, -όπως διαβάζω στις ειδήσεις-, οι Ρώσοι, ένεκα της επιθέσεώς τους στην Ουκρανία, εν αντιθέσει μέχρι και πέρυσι, όπου αν θυμάμαι καλά, εκκαλούντο ανελλιπώς.