«ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΠΟΣ» Η ΑΤΤΙΚΗ

του Ντίνου Κουμπάτη

   Εφτάσαμε και έως εκεί, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ», όπως μας προμήνυε ο Καβάφης και ήδη ξεκινήσαμε να κλαίμε πάνω από τις στάχτες των σπιτιών και του πολιτισμού μας. Ποιός το περίμενε αλήθεια, η πνευματική φλόγα της Αρχαίας Πόλης, να μετατραπεί μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο σε παρανάλωμα και ολοκαύτωμα των ζωών και αξιών μας.

          Επάνω σε μία γη, η οποία πολλές φλόγες είχε αντέξει, έφτασε και η χαριστική βολή, καθώς απερίσκεπτοι περί άλλων τυρβάζαμε και ξαφνικά, -και πάντα κατά τους επαΐοντες-, μας έπνιξαν η ανομβρία, η ξηρασία, η πυρομανής μας φύση, η οποία μας ωθεί κάθε καλοκαίρι να καίμε ξερόκλαδα, να ψήνουμε στις σούβλες, να πετάμε αναμμένα αποτσίγαρα μέσα σε δάση, εκεί όπου ο ήλιος καίει την πέτρα.

          Σύγχρονοι Νέρωνες, οι σύγχρονοι Έλληνες, εμείς, οι οποίοι επιδιδόμαστε στην Ποίηση, όπως εκείνος ο σχιζοφρενής και από τις φλόγες και τα αποκαΐδια σκαρώνουμε στίχους.

          Άλλος, ποιός να φταίει; Μήπως οι Κυβερνήσεις, δεν κρούουν συνεχώς τον κώδωνα του κινδύνου; Μήπως και με το «112» δεν μας ειδοποιούν να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας και τις ζωές μας, για να μπορέσουν να σώσουνε τα δάση μας;

          Τώρα, αν δεν έχουν ληφθεί οι κατάλληλες προβλέψεις, αν ο άνεμος τρέχει με 85 έως 90 χιλιόμετρα την ώρα και οι φλόγες φτάνουν σε ύψος τα 25 μέτρα, τί να μπορέσουν να κάνουν μερικά πυροσβεστικά αεροπλάνα και άλλα μερικά βυτιοφόρα της Πυροσβεστικής και οι πάντα ήρωες πυροσβέστες μας, οι οποίοι κυρίως αυτοί την πληρώνουν.

          Στην προκειμένη περίπτωση, ακόμη και τις διακοπές του διέκοψε ο Πρωθυπουργός μας και επέστρεψε στην μπαρουτοκαπνισμένη Αθήνα, και είπε τα συμπονετικά του λόγια, και η Πολιτική Προστασία λειτούργησε σωστά τις προειδοποιήσεις της, όπου και όπως μπόρεσε.

          Μέχρι τη στιγμή που γράφω, διαβάζω πως 300.000 στρέμματα δάσους έχουν γίνει στάχτη στην Αττική και το Δάσος του Βαρνάβα, τελευταίος πνεύμονας της ΒΔ Αττικής καταστράφηκε ολοσχερώς. Κάηκαν σχολεία, σπίτια, ξερά και χλωρά, και μάλλον η φαεινή ιδέα να μαζέψουμε τα ξερόκλαδα, δεν ευδοκίμησε.

          Άκουσα και στην Τηλεόραση και συγκεκριμένα στον ΑΝΤ1, την κυρία Μαρία Μερκούρη, να παραπονιέται έντονα γιατί ανάμεσα σε Μαραθώνα και Γραμματικό, εκτός του «112», ούτε πυροσβεστικά οχήματα, ούτε αεροπλάνα είχαν φανεί, αλλά ούτε και κάποιος υπεύθυνος να τους συνδράμει κατά των πυρήνων  και πάλευαν μόνοι τους με λάστιχα ποτίσματος να νικήσουν τον πύρινο εισβολέα.

          Αλλά και τα αεροπλάνα που άλλοτε ζητούσαμε από το εξωτερικό να μας βοηθήσουν, πάνω στην φούρια μας, τα ξεχάσαμε και αυτά.

          Από την άλλη και ο Δήμαρχος Πεντέλης φώναζε πως «Αν δεν έρθουν εναέρια, τελειώσαμε. Η φωτιά έφτασε στην Μονή Πεντέλης». Φαίνεται πως ή δεν πήγαν ή έφτασαν αργά, γιατί μετά από λίγο άρχισαν να καίγονται σπίτια και σε Πάτημα Χαλανδρίου και Βριλήσσια, ενώ ακούστηκε και πως τα αεροπλάνα δεν διακρίνονταν ένεκα του καπνού (sic!).

          Ο Διεθνής Τύπος, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον ορυμαγδό, ο οποίος καταδυνάστευσε το αττικό πράσινο.  

          Εμείς, ήδη κλαίμε το αττικό μαύρο, το κατάμαυρο.

          ΥΓ. Μέχρι τώρα που γράφω, η φωτιά κατακαίει σπίτια σε Πεντέλη, Χαλάνδρι, Βριλήσσια. Μέχρι το πρωΐ που ίσως  τα διαβάσετε, ποιός ξέρεις πόσες στάχτες θα έχουν θάψει και άλλα σημεία …