Μια οφειλόμενη απάντηση….

Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους. Errare humanum est, όπως έλεγαν και οι Ρωμαίοι. Και όντως, ήταν λάθος μου, που θεώρησα τις πληροφορίες από μια ως τώρα 100% αξιόπιστη πηγή σωστές και βιάστηκα να τις αναπαράγω. Το οποίο λάθος είχα την ευθιξία, να διορθώσω σε αντίθεση με κάποιους που πετάνε λάσπη στον ανεμιστήρα και όπου κάτσει. Το πρόβλημα λοιπόν δεν ήταν και δεν είναι δεν είναι το λάθος, γιατί όλοι οι δημοσιογράφοι, ειδικά οι ανεξάρτητοι, έχουν στο ιστορικό τους τέτοια λάθη.

Το πρόβλημα είναι ότι το δικό μου λάθος έδωσε αφορμή να ανοίξουν πάλι τα όζοντα στόματα των γιαλαντζί δερβίσηδων της Σαλαμίνας, αυτών που κρύβονται στην ανωνυμία τους για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα αφεντικά τους. Αλλά και αυτών που δεν κρύβονται. Υπάρχουν και οι φανεροί γιαλαντζί δερβίσηδες, σαν κι αυτούς που περιμένουν στα δημοτικά συμβούλια ένα νεύμα από το αφεντικό τους σαν πιστά σκυλιά για να κάνουν τα κόλπα που τους έμαθαν. Ή άλλοι που το εγώ τους είναι αντιστρόφως ανάλογο της αξίας τους, που ανεβαίνει κάθε φορά που πατάνε το F5.

Σε ένα πράγμα είχε δίκιο ο εκλεγμένος δήμαρχος: διαλέγει ο ίδιος με ποιους συνδιαλέγεται. Γούστα είναι αυτά, επιδιώξεις είναι αυτές, τα γνωστά. Αποφάσισα να ακολουθήσω το παράδειγμά του, και είναι καιρός να μην συνδιαλέγομαι με κάτι υπόλοιπα των εκπτώσεων, σαν τους μουσάτους που αυτοπροσδιορίζονται ως «Αθηνά» και επιτίθενται. Είναι καιρός να μην απευθύνω τον λόγο σε «αιρετούς» με συμπεριφορά … άστο καλύτερα, αν υπήρχε λογοκρισία θα μας έκοβε. Τί πραγματική αξία έχουν τα δέκατα ψηφία μετά την υποδιαστολή…

Κάτι τώρα περί ΕΣΗΕΑ (Ένωση Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών). Δεν υποχρεούμαι και δεν έχω την παραμικρή διάθεση να σας πω σε ποια δημοσιογραφική ένωση ανήκω. Δεν είμαι στην ΕΣΗΕΑ – (γιατί πρέπει όλοι να είναι στην ΕΣΗΕΑ; Ειδικά δε όταν δεν είναι συντάκτες ημερήσιας εφημερίδας των Αθηνών; Καλά ούτε αυτό δεν ξέρετε; ) – αυτό σας αρκεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να κουνήσω δημοσιογραφική ταυτότητα για να αποδείξω τίποτα, σε σας ειδικά!

Είναι μάλλον η τελευταία φορά που ασχολούμαι μαζί σας. Τόσο λίγο χρόνο αξίζει η οργή – ειδικά όταν την προκαλούν ανάξια λόγου όντα. Μπορείτε να πάτε να γλείψετε τα κοκαλάκια που σας πετάνε, την αξία σας την ξέρουν πια όλοι. Κάντε και μια τούμπα για να ευαρεστηθεί το αφεντικό…

Νίκος Γιαννόπουλος