Η καλοκαιρινή ραστώνη φέρνει τα χειρότερα

Καθώς ο υδράργυρος σκαρφαλώνει στα ύψη κάτι αλλάζει – όχι μόνο στο σώμα μας αλλά και στη διάθεσή μας. Η καλοκαιρινή ραστώνη, αυτό το μείγμα νωθρότητας, βαρεμάρας και αποσύνδεσης, μπορεί να μοιάζει αθώα. Ωστόσο, συχνά γίνεται το πρόσφορο έδαφος για να αναδυθούν σκοτεινές όψεις της κοινωνίας και του εαυτού μας. Το καλοκαίρι είναι σίγουρα εποχή αποσυμπίεσης. Οι ρυθμοί πέφτουν, η εγρήγορση ατονεί. Αυτό από μόνο του δεν είναι αρνητικό· αντιθέτως, είναι απαραίτητο. Αλλά μέσα σε αυτήν την αδράνεια, λανθάνουν μικρές και μεγάλες παγίδες. Μία από αυτές είναι η αδιαφορία για τα κοινά. Το καλοκαίρι, η κοινωνία μοιάζει να αποσυντονίζεται. Κρίσιμα πολιτικά θέματα περνούν στα ψιλά, τα οποία όταν τα καταλαβαίνουμε είναι πλέον πολύ αργά για αντίδραση, καθώς η δημόσια συζήτηση μοιάζει να παγώνει. Τότε είναι η ώρα των διάφορων πολιτικάντηδων. Όλων αυτών που προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τα όποια προβλήματα καθώς η καλοκαιρινή ραστώνη, ρίχνει τις άμυνες μας. Την αδιαφορία των διοικούντων το Δήμο μας για τα σοβαρά θέματα που τον απασχολούν, προσπαθούν διάφοροι παρατρεχάμενοι να την κάνουν να ξεχαστεί, είτε προβάλλοντας το έλασσον ως μέγιστο και αν αυτό δεν πετύχει στρεφόμενοι σε προσωπικές επιθέσεις στους διαφωνούντες με την καταστροφική για τον τόπο πολιτική τους. Παραμένουμε λοιπόν σε μια πιο χαλαρή εγρήγορση κοιτώντας τον καταστροφικό πολιτικό μετεωρίτη που έρχεται να πλήξει τον τόπο και όχι το δάκτυλο που προσπαθεί να μας αποπροσανατολίσει.