ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ… ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ…
Ο …Περιπατητής. ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ…
  • Του κασίδη, τί του έλειπε από το κεφάλι; Μία μαργαριταρένια σκούφια, καθώς άκουσα να λένε. Όπως και ο απαλά χλωμός νυχτερινός φωτισμός στα θλιβερά ερείπια, τα οποία σήπονται στο νησάκι του Αγίου Γεωργίου. Ένα νησί με ιστορία, ένα νησί γεμάτο από πόνους, στεναγμούς και θανάτους, το οποίο αξιωθήκαμε να φωταγωγήσουμε για να βλέπουμε και την νύχτα την καταστροφή του, και αντί να το αποκαταστήσουμε ως Μνημείο, να το παρακολουθούμε νυχθημερόν να βυθίζεται στο μνήμα του.



  • Βουλιάζει η Σαλαμίνα, όλο και περισσότερο τα καλοκαίρια, από παραθεριστές και εκδρομείς, αλλά όχι και τουρίστες και το γραφείο πληροφοριών στα Παλούκια, εκεί, παλουκωμένο και κλειστό, γιατί ποιόν να εξυπηρετήσει… Οι έλληνες επισκέπτες, ας τα βρούνε μόνοι τους, καθώς όπως γνωρίζουμε, ρωτώντας κανείς φτάνει στην πόλη. Το θαυμάζουν και οι ξένοι πρεσβευτές που μας επισκέπτονται μόλις το αντικρίζουν, – σαν πρώτη εντύπωση -, έτσι που μοιάζει με παρατημένο τρεχαντήρι.



  • Γεμίζουν οι κατ’ ευφημισμό πλαζ που έχουμε, αλλά οι περισσότερες, έχουν το κακό τους χάλι. Χωρίς στοιχειώδεις υποδομές, επάνω στους δρόμους, ορισμένες κάπως σουλουπωμένες από ιδιωτική πρωτοβουλία, άλλες χωρίς προσβάσεις, δίπλα τους σωροί σκουπίδια. Κι όμως, θα μπορούσε κάτι ακόμη να κερδίσει το Λιμενικό Ταμείο, αν όπως οφείλει τις περιποιηθεί, αλλά μάλλον τους αρκούν οι μία – δύο πλευρές του κέντρου της πόλης.



  • Είναι και το άλλο. Τα αραιά δρομολόγια των λεωφορείων, τα οποία μάλιστα Σάββατα και Κυριακές περικόπτονται και κατά τους θερινούς μήνες, και οι επισκέπτες λαμβάνουν πρώτα ένα μπάνιο ίδρωτα στα Παλούκια αναμένοντας, και αντιστοίχως στην επιστροφή. Κάποιοι από αυτούς, ρίχνουν πέτρα πίσω , καθώς φεύγουν.



  • Τα ατυχήματα και δυστυχήματα στους κεντρικούς, αλλά και άλλους δρόμους, τακτικά και ποικίλα, οι δολιοφθορές σε άνθιση, διαρρήξεις, κλοπές και τα συναφή και αναρωτιούνται όλοι ως πού θα φτάσει το κακό, ή πώς αλλιώς μπορούν να το ξορκίσουν.

  • Βαδίζω στο κέντρο της Σαλαμίνας και καταλαβαίνω πόσο κακό έχει κάνει η κλιματική αλλαγή, με επιπτώσεις ακόμη και στο κεντρικό πάρκο του Δήμου, όπου τα πρώην φυτά, ένεκα καυσώνων και έλλειψης ποτίσματος, έχουν μεταβληθεί σε κατάξερους θάμνους, τους οποίους δεν έπιασαν και οι νόμοι περί καθαρισμού ξερόκλαδων και κινδυνεύει και το εκεί ερειπωμένο κτίριο να κατακαεί.

  • Μιλάνε όλοι πλέον και [περιμένουν τα «Σαλαμίνια» και θαυμάζουν τα ποσά που ξοδεύονται για μία σκηνοθεσία και μόνο. Όλα τα λεφτ’α χάριν της ανάπτυξης του πολιτισμού στο νησί.

Ο …Περιπατητής.

error: Content is protected !!