ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

“Έχουμε και συγκεκριμένο πλαίσιο αλλά και ένα ιστορικό πρωτοβουλιών για τα διάφορα τοπικά θέματα”

Συνέντευξη στην “Φωνή της Σαλαμίνας”

Η ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ, δημοτική σύμβουλος και υποψήφια δήμαρχος της Λαϊκής Συσπείρωσης Σαλαμίνας μιλάει στην «Φωνή» για τα τοπικά θέματα που απασχολούν το νησί.

Η Λαϊκή Συσπείρωση είναι μια καθαρά αριστερή κομματική παράταξη. Πολλοί λένε ότι η αριστερά έχει πεθάνει, λόγω κυρίως της εκλογικής της δύναμης. Είναι όμως έτσι στη πραγματικότητα ή είναι ακόμη πιο χρήσιμη στις μέρες μας τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο;
Η Λαϊκή Συσπείρωση είναι η δημοτική παράταξη του ΚΚΕ. Αυτό δεν είναι κρυφό. Όλα τα προεκλογικά μας υλικά, σε περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, το κάνουν ξεκάθαρο.
Προφανώς και ως κόμμα μετράμε τα αποτελέσματα των εκλογών, καθώς αποτυπώνουν στην εκάστοτε στιγμή το επίπεδο συνειδητοποίησης του εκλογικού σώματος. Παρ’ όλα αυτά δεν αναιρείται το γεγονός ότι μιλάμε για στιγμή ή συγκεκριμένη περίοδο που βαραίνουν -ιδίως τα τελευταία χρόνια- τεράστια διλλήματα στην επιλογή του ψηφοφόρου.
Επίσης, το εκλογικό ποσοστό δεν είναι πάντα βαρόμετρο για το τι ρόλο θα διαδραματίσει ένα κόμμα. Πάρτε παράδειγμα κόμματα όπως ο ΛΑΟΣ, οι ΑΝΕΛ κ.ά., που ήρθαν σε κρίσιμες στιγμές για το αστικό πολιτικό σύστημα να «καναλιζάρουν» την οργή και αγανάκτηση του κόσμου σε ανώδυνα για το καπιταλιστικό σύστημα μονοπάτια και σήμερα δεν υπάρχουν.Από την άλλη, είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ έχει ευρύτερο κύρος στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πέρα από τα εκλογικά ποσοστά του, άσχετα με το γεγονός τί ψηφίζει ένας εργαζόμενος υπό την πίεση εκβιαστικών διλημμάτων.
Το κύρος αυτό το έχουμε κατακτήσει με την στάση των εκλεγμένων μας σε όλα τα αξιώματα, από το κοινοβούλιο και την τοπική διοίκηση, μέχρι τα συνδικάτα και τους χώρους δουλειάς, όπου δίνουμε καθημερινάμικρές ή μεγάλες μάχες, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα του λαού μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πάλη για την ενίσχυση του υγειονομικού συστήματος, για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, για την ανάκληση απολύσεων, για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων σε συνθήκες πανδημίας.
Η ίδια η πανδημία, με τις εκατόμβες νεκρών παγκόσμια, αλλά και η καπιταλιστική κρίση στην οικονομία, αναδεικνύει τα αδιέξοδα, τις αντιφάσεις και τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς δεν μπορούν να συμβιβαστούν το καπιταλιστικό κέρδος με τις λαϊκές ανάγκες σε εργασία-υγεία-παιδεία για όλους, πρόσβαση σε αθλητισμό-πολιτισμό κ.ά. Συνεπώς, το ΚΚΕ και κάθε εργατικό-επαναστατικό κόμμα σε όλο τον κόσμο, που υπερασπίζεται τις αξίες και τα ιδανικά μιας ζωής που αξίζει για όλο το λαό βάσει των διευρυνόμενων αναγκών του, ήταν είναι και θα είναι απαραίτητο αλλά και παρών σε κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα, σε κάθε μετερίζι της ταξικής πάλης, στους σεισμούς που μέλλονται για να ‘ρθουν.

Ένα από τα κεντρικά συνθήματα της αριστεράς είναι το Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα. Πως μπορεί αυτό το σύνθημα να έχει αντίκρισμα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αυτή τη στιγμή;
Η λέξη αριστερά τα τελευταία χρόνια, με κύρια ευθύνη κομμάτων όπως του ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς έχει σπιλωθεί, έχει μολυνθεί. Κάποτε ο αριστερός ήταν ο τίμιος αγωνιστής ο οποίος πάλευε ενάντια στην εκμετάλλευση, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ήταν στην εξορία, στην απεργία, στον καθημερινό αγώνα. Σήκωνε το ανάστημά τουπάνω από τους δυνάστες του. Με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είδαμε αυτοπροσδιοριζόμενους «αριστερούς» υπουργούς να κλείνουν νέες συμφωνίες στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, να μετατρέπουν τη χώρα σε μια απέραντη αμερικανονατοϊκή βάση, να χτυπάνε με ΜΑΤ απεργούς, να υπογράφουν νέα μνημόνια.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν πολλοί αγωνιστές, τίμιοι άνθρωποι του μόχθου, που αισθάνονται αριστεροί αλλά που δεν συμφωνούν απόλυτα με το ΚΚΕ. Βρισκόμαστε μαζί τους σε πολλές μάχες αλλά δεν υιοθετούν την προοπτική του Σοσιαλισμού.
Το σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα είναι ένα δίλλημα που βάζουμε εμείς οι κομμουνιστές και το οποίο φωτίζει με καθαρότητα ποιες είναι οι δύο βασικές επιλογές που έχει σήμερα η ανθρωπότητα. Από την μία η καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε, οι πόλεμοι, η ανέχεια, η ανεργία, οι μαζικοί τάφοι στην πανδημία, τα συστήματα υγείας υπό κατάρρευση. Κυβερνήσεις, είτε πρόκειται για τη ΝΔ, είτε για το ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ παλιότερα, που βρίσκουν λεφτά για να αγοράσουν πολεμικό εξοπλισμό ή για να ενισχύουν τα σώματα καταστολής και ταυτόχρονα να μειώνουν τα κονδύλια για τομείς όπως η Υγεία, η παιδεία κ.ά. Όλα κινούνται με κριτήριο το κέρδος, την απρόσκοπτη κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Σήμερα, με αφορμή τα εμβόλια για τη νόσο Covid-19, θα μπορούσε όλη η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα να συνεργαστεί ώστε να ανακαλυφθεί για το συμφέρον της κοινωνίας το εμβόλιο, να παραχθεί σε ποσότητες που να επαρκούν για όλη την ανθρωπότητα, να εμβολιαστεί στην ουσία μαζικά όλος ο πληθυσμός, αν η εργατική τάξη είχε την εξουσία σε μια σειρά ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη. Αντιθέτως, βλέπουμε σήμερα να κυριαρχούν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στην επιστημονική κοινότητα, αντανακλώντας ανταγωνισμούς φαρμακοβιομηχανιών, ακριβώς γιατί το φάρμακο είναι εμπόρευμα και η «πατέντα» επιτρέπει σε όποιο μονοπωλιακό όμιλο την ανακαλύψει, μεγάλα περιθώρια κερδοφορίας.
Το καπιταλιστικό σύστημα και αυτή την πολιτική υπερασπίζονται σήμερα όλα τα κόμματα στη βουλή -πλην του ΚΚΕ- και οι παρατάξεις τους σε Περιφέρειες και Δήμους, άσχετα αν αυτοπροσδιορίζονται κάποιοι ως «ανεξάρτητοι». Μέσα από τους Δήμους και τις Περιφέρειες έχουν περάσει δεκάδες αρμοδιότητες που ήταν ευθύνη του κράτους (π.χ. σχολεία) ενώ οι ΟΤΑ έχουν γίνει στην κυριολεξία μηχανισμός στήριξης των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων και παράλληλης φορομπηξίας του λαού σε κάθε περιοχή.
Εμείς οι κομουνιστές δίνουμε με όλη μας την δύναμη τη μάχη της αποκάλυψης των αντιλαϊκών μέτρων που περνούν μέσα από τους Δήμους και την Περιφέρεια. Διεξάγουμε οξεία αντιπαράθεση σε αυτά τα σχέδια εκεί όπου είμαστε αντιπολίτευση αλλά και διοίκηση όπως π.χ. στην Πάτρα, μέσα στα Δημοτικά Συμβούλια, την ΚΕΔΕ και τις ΠΕΔ, αλλά προπάντων μέσα στο λαό και τα σωματεία του, μέσα στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Στην Πάτρα, ο κομμουνιστής Δήμαρχος παλεύει να ικανοποιήσει στο έπακρο τις αυξημένες ανάγκες των δημοτών, βάζοντας τες σε πρώτη προτεραιότητα, ενώ για πολλές αποφάσεις του διώχθηκε από το αστικό κράτος, σύρθηκε σε δίκες, γιατί μετακύλησε κονδύλια που ωφελούσαν επιχειρηματικούς ομίλους σε έργα που είχε ανάγκη ο λαός της Πάτρας. Αυτή ήταν η παρανομία του! Βέβαια, έχουμε επίγνωση ότι παρόλο που είναι πολύ σημαντική η ανακούφιση όσο περισσότερων οικογενειών παραπάνω, δεν θα μπορέσουμε να αλλάξουμε δραματικά την κατάσταση που γεννά το ίδιο το σύστημα.
Για εμάς αυτό το σύστημα δεν εξωραΐζεται από επιμέρους μέτρα άμβλυνσης των συνεπειών αυτής της πολιτικής αλλά και από τις προσπάθειες συγκάλυψης που κάνουν οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές, οι διεθνείς ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, συνολικά οι δυνάμεις που υπερασπίζονται και υπηρετούν αυτό το άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Για εμάς ρεαλιστικός δρόμος και απάντηση στα δεινά που ζει η εργατική τάξη και ο λαός είναι ο σοσιαλισμός. Δείτε τι παραγωγικές δυνατότητες έχει η χώρα μας, το εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, τα επιτεύγματα τις τεχνολογίας. Όλα αυτά μπορούν να οργανωθούν με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό προς όφελος της ικανοποίησης των αναγκών μας, με την εργατική τάξη και το λαό στην εξουσία.

Οι Δήμοι κυρίως δεν έχουν ουσιαστικούς πόρους από την Κεντρική Διοίκηση. Πως θα μπορούσαν να ασκήσουν ξεχωριστή κοινωνική πολιτική;
Αυτή την πολιτική, που εξειδικεύτηκε με τα προγράμματα «Καλλικράτης» και «Κλεισθένης», την στήριξε η πλειοψηφία των δημάρχων στην ΚΕΔΕ. Τί συμφώνησαν δηλαδή; Δώστε μας εμάς αρμοδιότητες για να απαλλαχθεί το κράτος από έξοδα, δεν μας πειράζει αν μειωθεί ο προϋπολογισμός που δίνει το κράτος στους ΟΤΑ, θα βρούμε πόρους να «συντηρήσουμε» τους Δήμους… Οι πόροι αυτοί, στην πλειοψηφία τους, προέρχονται μέσα από τα δημοτικά τέλη και φόρους, που σε πολλούς Δήμους είχαν πάρει την ανιούσα τα τελευταία χρόνια, χαρατσώνοντας το λαό με μια εξτρά φορολογία, ενώ τα κονδύλια από ΕΣΠΑ, ΠΔΕ κ.α. κατευθύνονται σε έργα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, μονοπωλιακοί όμιλοι, ενώ για έργα που έχουν ανάγκη τα εργατικά-λαϊκά στρώματα, η κάνουλα είναι μισόκλειστη.
Ας ρωτήσουμε λοιπόν ποιος έχει την ευθύνη γι’ αυτό και ποιος αντιστέκεται σε αυτό. Ποιος αντιστάθηκε στα σχέδια «Καλλικράτης» και «Κλεισθένης» και ποιος τα προώθησε. Οι προηγούμενες διοικήσεις και στην Σαλαμίνα, ποτέ δεν αντιστάθηκαν σε αυτή την κατάσταση, ποτέ δεν διεκδίκησαν πόρους από το κράτος. Μόνη λύση έβλεπαν τα τοπικά χαράτσια, το ξεπούλημα σε ιδιώτες κ.α.
Ο δικός μας δρόμος είναι ο αγώνας, η πάλη αγώνα κόντρα στην κυβερνητική πολιτική, μαζί με τους Δημότες, με τους εργαζόμενους του Δήμου. Βάζοντας εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα και παλεύοντας για την ανακούφιση και τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων. Βάζοντας μπροστά τις λαϊκές ανάγκες, με όποιο κόστος και κόπο.

Πιστεύεται πως εκμεταλλεύεται η κυβέρνηση την πανδημία για να περάσει στους Δήμους αντιλαϊκές και φιλελεύθερες πολιτικές;
Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι για μια ακόμη φορά τα μεγάλα θύματα αυτής της «υγειονομικής» κρίσης, που λειτουργεί ως καταλύτης για μια νέα βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση, αλλά και για την προώθηση των σχεδιασμών και απαιτήσεων του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων. Αποθεώνουν την «ατομική ευθύνη», για να κρύψουν τις μεγάλες κρατικές ελλείψεις, κυρίως στα δημόσια συστήματα Υγείας.
Η κυβέρνηση, εκμεταλλεύεται σίγουρα τις σημερινές συνθήκες πανδημίας, προκειμένου να περάσει μια σειρά από μέτρα (και μέσα από την Τοπική Διοίκηση) που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις, ενισχύοντας τα μέτρα καταστολής και περιστολής ατομικών και συλλογικών ελευθεριών. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε όλη την Ε.Ε.:
-Προσπαθούν να επιβάλουν σιωπητήριο στους εργαζόμενους, με το πρόσχημα της πανδημίας και μιας ψευδεπίγραφης «εθνικής ομοψυχίας».
-Επιδιώκουν την υποταγή των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου, με το ψευτοεπιχείρημα ότι «όλοι είμαστε στο ίδιο καράβι».
-Επεξεργάζονται μέτρα άμεσης οικονομικής κρατικής παρέμβασης -με επενδύσεις και επιδοτήσεις, ακόμα και κρατικοποιήσεις χρεοκοπημένων μεγάλων επιχειρήσεων-, προκειμένου να ανακάμψουν την καπιταλιστική κερδοφορία. Αλλά όλα αυτά τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι με νέα σκληρά μέτρα, στο όνομα των «έκτακτων συνθηκών».
-Επιστρατεύουν το παραμύθι της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», για να κρύψουν ότι η ΕΕ, η Ευρωζώνη, είναι από τη φύση της συμμαχία ανταγωνιζόμενων μεταξύ τους κρατών και οικονομιών που, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, «δείχνει τα δόντια της», τόσο ανάμεσά τους όσο και κυρίως απέναντι στους λαούς.

Πολλοί σας κατηγορούν ότι σαν αμιγώς κομματικός συνδυασμός δεν έχετε να προτείνετε ουσιαστικές μα πάνω από όλα πραγματοποιήσιμες λύσεις για τα προβλήματα του νησιού.
Ποιος συνδυασμός δεν έχει συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο. Ποιος συνδυασμός δεν έχει αν θέλετε ανεπίσημο ή επίσημο χρίσμα;.
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ασχολείται με την πολιτική σε τοπικό επίπεδο χωρίς να έχει πολιτική τοποθέτηση; Αυτά είναι αστεία πράγματα. Μας κατηγορούν για κάτι που βγαίνουμε και το λέμε ανοιχτά;
Εμείς έχουμε και συγκεκριμένο πλαίσιο αλλά και ένα ιστορικό πρωτοβουλιών για διάφορα τοπικά θέματα. Γιατί π.χ. την ίδια ώρα που διοικήσεις πρώην και νυν αποδέχονται «σιωπηρά» την κατάσταση για το κέντρο Υγείας ή τα σχολεία, εμείς με διάφορες πρωτοβουλίες όπως π.χ. με επερωτήσεις στη βουλή, με παρεμβάσεις στο Δ.Σ. κ.λπ. έχουμε ανοίξει το θέμα, κινητοποιούμαστε.
Εν τέλη την κομματική του επιλογή την κρύβει αυτός που ντρέπεται ή αυτός που θέλει να παραπλανήσει και να κρύψει την αλήθεια;
Αυτοί που πιθανώς μας κατηγορούν δεν είναι ο απλός κόσμος. Γιατί δεν έρχεται τέτοια εικόνα στην περιοδείες μας. Σίγουρα υπάρχει κόσμος που έχει αντιρρήσεις, αλλά αναγνωρίζει ότι μας βλέπει στην «πόρτα» του, ότι τον ακούμε, ότι συνομιλούμε μαζί του. Ορισμένοι, βέβαια, δεν την θέλουν αυτή τη σχέση, θέλουν σιγή νεκροταφείου για τα υπαρκτά σοβαρά προβλήματα που αναδεικνύει η «Λαϊκή Συσπείρωση» π.χ. την άθλια κατάσταση του Κέντρου Υγείας, την άθλια κατάσταση σχολικών μονάδων, την έλλειψη αντιπλημμυρικών και αντιπυρικών έργων, την κακή οδοποιία, με αποτέλεσμα να προβαίνουν και σε τέτοιες δηλώσεις. Αυτά προτείνουμε και διεκδικούμε να τα λύσει η Δημοτική Αρχή, ιεραρχώντας προτεραιότητες βάσει των οξυμμένων λαϊκών αναγκών και διεκδικώντας από την κυβέρνηση κονδύλια. Το ερώτημα είναι: είσαι με το λαό ή στηρίζεις την κυρίαρχη πολιτική; Αυτό θα καθορίσει και την πολιτική σου βούληση και τοποθέτηση απέναντι στα οξυμμένα λαϊκά προβλήματα και ανάγκες.

Ποια θεωρεί η Λαϊκή Συσπείρωση Σαλαμίνας τα μεγαλύτερα προβλήματα του νησιού και ποιες λύσεις προτείνει
-Στελέχωση του κέντρου υγείας με μόνιμο προσωπικό, με όλες τις αναγκαίες ιατρικές ειδικότητες και παραϊατρικό προσωπικό, ώστε να λειτουργεί σε εικοσιτετράωρη βάση και να συμβάλει στην πρόληψη νοσημάτων κ.λπ.
-Δημιουργία δημόσιου νοσοκομείου στο νησί, με μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, πλήρη ιατρικό εξοπλισμό και ασθενοφόρα, ώστε να αντιμετωπιστούν σοβαρά περιστατικά ασθενειών και ατυχημάτων.
-Ανέγερση νέων, σύγχρονων, ασφαλών σχολικών μονάδων στο νησί, σε συνεργασία με την ΚΤΥΠ
-Αντιπλημμυρικά έργα και έργα αντιπυρικής προστασίας. Ανακατασκευή, επισκευή και συντήρηση του οδικού δικτύου.

Ζεύξη. Ποια η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης
Είμαστε υπέρ της γέφυρας που θα συνδέεται με ένα συνολικό πρόγραμμα έργων για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του λαού της Σαλαμίνας και που σίγουρα θα δώσει ανάσα στους κατοίκους. Η «Λαϊκή Συσπείρωση» σταθερά εδώ και χρόνια, έχει διαμορφώσει ένα πλαίσιο αιτημάτων όπως δρόμους, κοινόχρηστους χώρους, σχολεία σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, νοσοκομείο, μέριμνα για αθλητικούς-πολιτιστικούς χώρους, καθώς και επαναφορά όλων των υπηρεσιών που έφυγαν από το νησί, εξασφαλίζοντας την αρμονία της προόδου με την ανάγκη για σεβασμό στο περιβάλλον

Με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων Δημοτικών εκλογών, το σχέδιο Νόμου που προωθεί η κυβέρνηση για την αυτοδιοίκηση θα σας έθετε εκτός Δημοτικού Συμβουλίου. Μένει φυσικά να δούμε τις τελικές διατάξεις του. Θα είναι η ψήφος στη Λαϊκή Συσπείρωση μια “χαμένη ψήφος”
Η ψήφος στην «Λαϊκή Συσπείρωση» δεν είναι σίγουρα χαμένη. Χαμένη είναι η ψήφος που γίνεται νερό στο μήλο της πολιτικής της κυβέρνησης. Σίγουρα οι διατάξεις και οι νόμοι φτιάχνονται για να εξασφαλίζουν την εξουσία και την απρόσκοπτη πολιτική κατεύθυνση αυτών που τις φτιάχνουν -και δεν είμαστε εμείς αυτοί.
Η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνει τώρα σειρά στην εναλλαγή των εκλογικών συστημάτων, που μας έχουν συνηθίσει τα κυβερνητικά κόμματα και που καμιά σχέση δεν έχουν με την πιστή αποτύπωση της λαϊκής ψήφου.
Αυτή η πρωτοβουλία της κυβέρνησης έρχεται να συνδράμει το κύριο έργο των αντιδραστικών αντιλαϊκών ανατροπών, που ξετυλίγονται εδώ και χρόνια στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης, άσχετα με το ποιο αστικό κόμμα είναι στο τιμόνι διακυβέρνησης
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που υπερασπίζεται η κυβέρνηση, με το εκλογικό σύστημα που καταθέτει, καθώς και οι νέες αντιδραστικές προσαρμογές που προετοιμάζεται να φέρει στην Τοπική Διοίκηση, είναι η επιδίωξη το κράτος και οι τοπικοί θεσμοί του να εξυπηρετήσουν πιο αποτελεσματικά και ενιαία τις γρήγορες μεταβολές των αναγκών και προτεραιοτήτων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Γιατί, ως γνωστόν, «ο χρόνος είναι χρήμα» για το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπρόσωπους και πιθανές καθυστερήσεις από μια ανεπάντεχη οργανωμένη λαϊκή παρέμβαση θα πρέπει και να προβλεφθούν και αν είναι δυνατόν να καμφθούν. Το αντιδραστικό εκλογικό σύστημα είναι μόνο ένα μέρος των αντιδραστικών κατασταλτικών σχεδιασμών τους, που μόνο ο οργανωμένος λαός και το κίνημα του μπορούν να ακυρώσουν.
Τέλος, στις επόμενες εκλογές οι δημότες θα έχουν ένα παραπάνω λόγο να ψηφίσουν «Λαϊκή Συσπείρωση». Για να μην μείνει εκτός η γνήσια λαϊκή φωνή που υπερασπίζεται τα πραγματικά του συμφέροντα, για να μπορέσουμε πιο δυνατά και μαχητικά, να βάλουμε εμπόδια και φραγμό στην αντιλαϊκή πολιτική που ασκείται από το Δήμο.