Οι κρατικές πολιτικές Υγείας των διακρίσεων και αστερίσκων στερούν από τους πάσχοντες από Σκλήρυνση Κατά Πλάκας το δικαίωμα σε μια ποιοτικότερη και ευκολότερη ζωή Οι κρατικές πολιτικές Υγείας των διακρίσεων και αστερίσκων στερούν από τους πάσχοντες από Σκλήρυνση Κατά Πλάκας το δικαίωμα σε μια ποιοτικότερη και ευκολότερη ζωή
ΕΡΩΤΗΣΗ Του:               Κυριάκου Βελόπουλου, Προέδρου Κόμματος, Βουλευτή Λάρισας ΠΡΟΣ:           Τoν κ. Υπουργό Υγείας Τoν κ. Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων ΘΕΜΑ:    «Οι κρατικές πολιτικές... Οι κρατικές πολιτικές Υγείας των διακρίσεων και αστερίσκων στερούν από τους πάσχοντες από Σκλήρυνση Κατά Πλάκας το δικαίωμα σε μια ποιοτικότερη και ευκολότερη ζωή

ΕΡΩΤΗΣΗ

Του:               Κυριάκου Βελόπουλου, Προέδρου Κόμματος, Βουλευτή Λάρισας

ΠΡΟΣ:           Τoν κ. Υπουργό Υγείας

Τoν κ. Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων

ΘΕΜΑ:    «Οι κρατικές πολιτικές Υγείας των διακρίσεων και αστερίσκων στερούν από τους πάσχοντες από Σκλήρυνση Κατά Πλάκας το δικαίωμα σε μια ποιοτικότερη και ευκολότερη ζωή»

Κύριοι, κύριοι Υπουργοί,

Σύμφωνα με ενημέρωση από πάσχοντες από Πολλαπλή Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΠΣΚΠ), η αντιμετώπιση που έχουν από την Πολιτεία δεν αρμόζει σε ένα Κράτος Πρόνοιας και Δικαίου, όπως θέλουμε να αποκαλούμαστε. Πολλαπλά είναι τα ζητήματα με τα οποία έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος ένας που πάσχει από αυτή τη χρόνια, ανίατη, διαρκώς επιδεινούμενη και μη αναστρέψιμη εκφυλιστική νόσο που επηρεάζει όλο το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, αφήνοντας στον οργανισμό μη αναστρέψιμα νευρολογικά υπολείμματα. Δυστυχώς, τα υπάρχοντα φάρμακα, ακόμα και τα πλέον καινοτόμα, ενδείκνυνται για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της Πολλαπλής Σκλήρυνσης και όχι την ίασή της και δεν έχουν κατορθώσει να αναστρέψουν εγκατεστημένη αναπηρία. Συνεπώς, ενώ πρόκειται για μια διεθνώς χαρακτηριζόμενη ως μη αναστρέψιμη νόσο, η Ελληνική Πολιτεία επιδεικτικά επιλέγει να το αγνοεί μη εντάσσοντάς την στον Πίνακα των μη αναστρέψιμων παθήσεων του Υπουργείου Εργασίας. Στον πίνακα αυτό, στις παθήσεις που συμπεριλαμβάνονται δίδεται ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 67% με το προνόμιο η διάρκεια της αναπηρίας να καθορίζεται επ’ αόριστον και τη μη υποχρέωση επανεξέτασης, σύμφωνα με  τον νέο κανονισμό. Κάτι τέτοιο όμως δε συμβαίνει με τους πάσχοντες από ΠΣΚΠ. Το γεγονός ότι τα συμπτώματα που έχει η ΣΚΠ δεν είναι όλα εμφανή (ορθοκυστικά προβλήματα, χρόνιος πόνος, οπτικές διαταραχές, κόπωση, ίλιγγοι, οι ψυχολογικές διαταραχές) πολλές φορές κατά την αξιολόγησή της λαμβάνει χαμηλό ποσοστό αναπηρίας. Σύμφωνα με τους πάσχοντες, στην ΠΣ πρέπει να αποδίδεται ποσοστό αναπηρίας κατ’ ελάχιστον 50% σε αντίθεση με το σημερινό ποσοστό που της αποδίδεται και είναι 35% (ΦΕΚ Τεύχος Β’ 5987/31.12.2018 παρ.12.5 σελίδα 70715). Η αύξηση του ποσοστού αναπηρίας αποτελεί ένα χρόνιο και πάγιο αίτημα των πασχόντων από ΠΣΚΠ. Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι πάσχοντες είναι η μη χορήγηση σε όλους τους έχοντες ανάγκη ηλεκτροκίνητου αμαξιδίου. Δυστυχώς, η Πολιτεία θέτει ως ηλικιακά όρια για την χορήγηση ηλεκτροκίνητου αναπηρικού αμαξιδίου τις ηλικίες 18-65 ετών (Γενικό Έγγραφο ΕΟΠΥΥ με Αρ. Πρωτ. 3112, με ημερομηνία 21/1/2013, σελ.22). Η απαράδεκτη λογική της Πολιτείας να αποκλείει άτομα κάτω των 18 και άνω των 65 ετών από την απόκτηση ηλεκτροκίνητου αμαξιδίου, κατηγοριοποιώντας έτσι ασθενείς με ηλιακά κριτήρια, είναι αναχρονιστική και οδηγεί σε άδικες διακρίσεις. Το αμαξίδιο για έναν άνθρωπο με πρόβλημα κίνησης είναι προέκταση του σώματός του. Του επιτρέπει να μετακινείται, να εργάζεται ή να προσφέρει εθελοντικό έργο, να έχει ενεργή κοινωνική ζωή και να παραμένει όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητος. Είναι βοήθημα και εργαλείο που διευκολύνει την καθημερινότητα του ατόμου και ταυτόχρονα μειώνει την ανάγκη ύπαρξης μόνιμου φροντιστή. Είναι απαράδεκτο οι Πολιτικές Υγείας να στερούν από τα άτομα με κινητικά προβλήματα τη δυνατότητα ανεξάρτητης μετακίνησης και να οδηγούνται αυτά στον κατ’ οίκον περιορισμό ή στην απόλυτη εξάρτηση από τρίτους. Η ανεξαρτησία ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την καλή ψυχολογία του ατόμου με θετική επίδραση στη συνολική υγεία του. Είναι καιρός οι πάσχοντες από ΠΣΚΠ να μην αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία ως «παιδιά κατώτερου Θεού». Η Πολιτεία οφείλει να ενσκήψει στα προβλήματά τους και να φροντίσει να κάνει τη ζωή τους ευκολότερη και περισσότερο ποιοτική.

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω,

Ερωτώνται οι κ. κ. Υπουργοί:

  1. Σε ποιες ενέργειες προτίθεστε να προβείτε, προκειμένου να φροντίσετε και να βελτιώσετε την καθημερινότητα των ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας;
  • Προτίθεσθε άμεσα να προβείτε σε ενέργειες ή μέτρα αναθεώρησης του Ενιαίου Πίνακα Προσδιορισμού Ποσοστού Αναπηρίας, ώστε να δοθεί στη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας ποσοστό που δε θα υποβάλλει τους πάσχοντες κάθε τόσο στη βάσανο των συνεχών αξιολογήσεων από τα ΚΕΠΑ;
  • Αναφορικά με την παροχή ηλεκτροκίνητου αμαξιδίου, σκοπεύετε να αλλάξετε τα ηλικιακά όρια που δεν επιτρέπουν να έχουν το προνόμιο της ελεύθερης μετακίνησης, ανεξαρτησίας, ποιοτικότερης ζωής, όλοι όσοι έχουν κινητικά προβλήματα και είναι καθηλωμένοι σπίτι τους, εξαιτίας μιας πολιτικής υγείας διακρίσεων και αστερίσκων;

Ο ερωτών Βουλευτής
ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

error: Content is protected !!