ΑΝΕΥ ΣΤΕΓΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΗΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Η πρόθεσή μου, δεν είναι να ανοίξω μία συζήτηση, για «το πώς» και γιατί, υπάρχουν δυστυχισμένοι Άνθρωποι, χωρίς στην ήλιο μοίρα, οι οποίοι υποσιτίζονται και για πιο λόγο είναι άστεγοι και κοιμούνται στους δρόμους.

Είναι γεγονός και μάλιστα πασιφανές, πως οι μεγαλουπόλεις, από πολλά χρόνια τώρα, πως «φιλοξενούν» τέτοιου είδους άτομα, τα οποία ουδείς μπορεί να γνωρίζει για ποιόν ακριβώς λόγο έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο.

Μέλημά μου, είναι να μπορέσω να εξηγήσω, για ποιό λόγο είναι παρατημένοι σε αυτό το σημείο, χωρίς μία κρατική φροντίδα, χωρίς ένα χέρι βοήθειας, για οιονδήποτε λόγο και αν έχει συμβεί αυτό, και τον οποίον οι ίδιοι γνωρίζουν.

Πιστεύω πως δεν είναι «χόμπι», αλλά ανάγκη τους, αυτή η κατάσταση. Κανείς, -είμαι βέβαιος-, δεν αφήνει ένα ζεστό σπίτι για να εγκατασταθεί σε πυλωτές, στοές, εισόδους πολυκατοικιών και πεζοδρόμια, χειμώνα καλοκαίρι, με καύσωνες και παγετούς, μέρες και νύχτες.

Θα υπάρχουν κάποιοι λόγοι, όπως επίσης θα έπρεπε να υπάρχει και κάποια πρόνοια επίσης, σύμφωνα με την οποίαν, θα έπρεπε να εξετάζεται η περίπτωση του καθενός από αυτούς και ανάλογα να βοηθούνται από το Κράτος.

Αν κάνω λάθος, τότε καλό θα ήταν να υπήρχε μία διευκρίνιση,  ως προς το γιατί επικρατεί αυτή η κατάσταση.