“Σαλαμίνα είναι και η Περιφέρεια που διψά το ίδιο και περισσότερο για πολιτισμό και δράσεις!”

συνέντευξη στην Φωνή της Σαλαμίνας

ΜΙΝΑ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ – ΜΠΟΥΤΣΗ
Έμπειρη στα κοινά η τελευταία Πρόεδρος του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Σαλαμίνας μιλάει στη «ΦΩΝΗ» για όλους και για όλα.

Τί ήταν ο αναπτυξιακός σύνδεσμος και τι πιστεύετε ότι προσέφερε στον τόπο;
Ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Σαλαμίνας ήταν Αυτοτελές Νομικό Πρόσωπο του Δήμου Σαλαμίνας.
Αποτελείτο από 17μελές συμβούλιο το οποίο εκλέγετο μετά την ανάληψη των καθηκόντων κάθε νέας δημοτικής αρχής με μυστική ψηφοφορία.
Οι πρόσοδοί του (τα έσοδά του) ήταν το 2,5% των Δήμων οι οποίοι τον ίδρυσαν. Επίσης είχε ετήσια έσοδα από τις Δημόσιες Επενδύσεις και την Πολιτική Προστασία.
Η θέση του Προέδρου ήταν έμμισθη καθώς και των συμβούλων αφού αποδίδονταν έξοδα παράστασης.
Ιδρύθηκε μετά από πρόταση του αείμνηστου Προέδρου της Κοινότητας Αιαντείου ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ήταν μέλος της ΤΕΔΚΝΑ από τον Δήμο Σαλαμίνας και τις Κοινότητες Αιαντείου και Σεληνίων.
Μετά τον Καποδίστρια οι σύμβουλοί του εκλέγονταν από τους Δήμους Σαλαμίνας και Αμπελακίων.
Το 2010 ο Νόμος του Καλλικράτη τον αποκεφάλισε.
Ο Αναπτυξιακός ήταν ένα ευέλικτο και αποτελεσματικό νομικό πρόσωπο το οποίο ως τελευταία πρόεδρος δεν πρόλαβα να προσαρτήσω στην Δυτική Αττική παρ’ όλες τις επαφές που είχα κάνει με τον τότε Πρόεδρο κ. Μίχο.
Προσέφερε σημαντικά έργα στο νησί παρεμβαίνοντας άμεσα και δίνοντας λύσεις σε χρόνια προβλήματα.
Μετά την διάλυσή του έπρεπε να είχε δημιουργηθεί μια ανάλογη Αναπτυξιακή Εταιρεία η οποία θα συμπλήρωνε και θα βοηθούσε τον Δήμο Σαλαμινος.
Διότι ο Αναπτυξιακός είχε δικό του Πολ. Μηχανικό, Τοπογράφο και Γραμματέα.
Σε αυτό και μόνο έγκειτο η αποτελεσματικότητά του στις άμεσες παρεμβάσεις.

Λείπει ένας παρεμφερής οργανισμός από το νησί που να έχει την δυνατότητα να προχωρήσει την ανάπτυξή του με καινοτόμες ιδέες σε συνεργασία με ιδιωτικούς φορείς;
Και βέβαια λείπει ένα παρόμοιο Νομικό Πρόσωπο υπερτοπικού χαρακτήρα.
Ίσως με νομικές διαδικασίες να μπορούσε να γίνει ένα πάντρεμα με τον ΑΣΔΑ. Με τον Αναπτυξιακό Σύνδεσμο Δυτικής Αττικής.

Τα κονδύλια από την Ευρώπη είναι μεγάλα και γιατί να μην είχε και το νησί μας μια τέτοια τύχη;
Σε ότι αφορά τους ιδιωτικούς φορείς πιστεύω πως το ζήτημα είναι πολύπλοκο και επικίνδυνο.
Διότι πάντα ο ιδιώτης θέλει την μερίδα του λέοντος ως αντάλλαγμα.
Μία Αναπτυξιακή Εταιρεία ίσως έλυνε πολλά προβλήματα.
Της οποίας όμως το Δ.Σ και ο Πρόεδρος να εκλέγονται και όχι να διορίζονται από την εκάστοτε δημοτική αρχή.

Ποιο είναι κατά την γνώμη σας το σημαντικότερο έργο της παρούσης Δημοτικής Αρχής και πιο το σημαντικότερο λάθος της τα πρώτα της δύο χρόνια;
Ως πρόσωπο που συμμετέχει στα κοινά της Σαλαμίνας από το 1986 έχω πολιτική άποψη την οποία πάντα εξέφραζα με δυνατή φωνή είτε στα κομματικά όργανα είτε στα Κοινοτικά και Δημοτικά Συμβούλια.
Η ελευθερία του λόγου είναι κάτι που διδάχτηκα από την οικογένειά μου και δεν πρόκειται αυτό να το απεμπολήσω για κανέναν λόγο και κανένα πολιτικό πρόσωπο.
Η παρούσα Δημοτική Αρχή συνεχίζει επιτυχώς την ολοκλήρωση των ημιτελών προτάσεων και έργων των προηγουμένων Δημοτικών Αρχών.
Οι παρεμβάσεις της καθημερινότητας τις οποίες είναι υποχρεωμένη να υλοποιεί δεν λογίζονται ως έργα.
Έργο λογίζεται αυτό που ξεκινάς εσύ ο ίδιος από τις προμελέτες τις οριστικές μελέτες την ένταξη του έργου σε πρόγραμμα και την υλοποίησή του.
Κάτι παρόμοιο δεν έχω δει. Αν δω, θα το χειροκροτήσω απλόχερα.
Το μέγα λάθος της σημερινής Δημοτικής Αρχής ήταν ότι σαλατοποίησε την νεανικότητά της.
Ψηφίστηκαν από τον λαό της Σαλαμίνας ως νέοι με φρέσκα οράματα τα οποία στην πορεία οι ίδιοι έντυσαν με τιράντες προχωρημένης ηλικίας.
Μία άκρως απελπιστική εικόνα τόσο παλαιών τακτικών που ακόμα κι εγώ που είμαι η μητέρα τους να μυρίζω την ναφθαλίνη από τα τόσα χιλιόμετρα μακριά που είναι το Αιάντειο όπου και μόνιμα κατοικώ.

Πιστεύετε ότι η μειοψηφία έχει όραμα για τον τόπο ή αναλώνεται σε πρακτικές του παρελθόντος. Πως την κρίνετε;
Η συγκεκριμένη μειοψηφία με αρχηγό τον πρ. Δήμαρχο Γιάννη Τσαβαρή, ως μείζονα μειοψηφία, είναι Π.Ε. δηλ. Πανεπιστημιακού επιπέδου.
Ο κ. Τσαβαρής ως πολιτικό πρόσωπο έχει άπειρες γνώσεις, έχει εκτόπισμα προσωπικότητας, αμεσότητα με τον κόσμο και κυρίως είναι δεινός ομιλητής.
Αυτό εξ’ άλλου είναι και το προτέρημα του έναντι των άλλων συνυποψηφίων του.
Δεν είναι τυχαίο, ότι με όποιον συνδυασμό κι αν κατέβηκε ήρθε πρώτος.
Πολλοί υποψήφιοι δήμαρχοι που έβλεπαν τον κόσμο που τον ακολουθούσε κοιτούσε να τον περιθωριοποιήσουν γιατί φοβούνταν ότι θα ροκάνιζε την θέση τους.
Αυτό συνέβη και το 2006 όταν πήρε 970 ψήφους, αλλάζοντας τα δεδομένα των μετέπειτα εκλογικών αναμετρήσεων.
Αυτή του η νίκη στοίχισε στον ίδιο την ανεξαρτητοποίησή του και πολύ καλά έκανε από την στιγμή που δεν του εδόθη ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος τον οποίο απαίτησε για τέσσερα χρόνια.
Τον εδικαιούτο και γι αυτό ο κόσμος του ανταπέδωσε τα πρέποντα.
Ως αντιπολίτευση λοιπόν είναι άριστος και με όραμα διότι αναδεικνύει τόσα ,όσα σε άλλους περνούν απαρατήρητα.
Τιμά τον αντιπολιτευτικό του ρόλο επάξια με την διαφορά ότι σαν δήμαρχος υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του και τους συμβούλους που είχε στο πλάι του και αυτό το πλήρωσε.
Σε ότι αφορά την κ. Νάννου είναι μια έμπειρη και διαβασμένη σύμβουλος, την χαίρομαι γιατί ξεκλείδωσε η ευφράδεια του λόγου της, ήταν όμως άτυχη.
Πιστεύω να δικαιωθεί από την Ελληνική δικαιοσύνη και να ξεσκεπαστούν όλα τα στημένα που της στοίχησαν μια ήττα που δεν της αναλογούσε.
Ας μην ξεχνάμε τα έργα της που σκεπάστηκαν από την λάσπη των συκοφαντιών.
Έργα που σήμερα ολοκληρώνονται από την παρούσα διοίκηση, οικειοποιώντας όσα δεν τους ανήκουν.
Για τους υπόλοιπους έχω την χείριστη άποψη εκτός του κ. Θανάση Μακρή πρ. Δημάρχου που τα έργα του ακόμα και σήμερα βγάζουν ασπροπρόσωπες όλες τις παρελθούσες δημοτικές αρχές.

Τα προβλήματα του νησιού είναι γνωστά σε όλους μας. Ανεξάρτητα από πρόσωπα πως θα σκιαγραφούσατε την ιδανική για τον τόπο Δημοτική Αρχή αλλά και την ιδανική αντιπολίτευση;
Η ιδανική Δημοτική Αρχή μπορεί να υπάρξει μόνο ως ουτοπία.
Μετά από τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τα κοινά αυτό είναι το συμπέρασμά μου.
Θα καταθέσω την θέση μου ως σύμβουλος παρ’ όλο που κατήλθα στις εκλογές του 1986 ως υποψήφια Κοινοτάρχης σε ηλικία 33 ετών.
Ήμουν η πρώτη γυναίκα αρχηγός συνδυασμού στο νησί και έχοντας απέναντί μου τον πανίσχυρο Κοινοτάρχη Περικλή Πούτο, κατάφερα να αποσπάσω το 39% σε μια Κοινότητα η οποία ήταν πανελλαδικά δεύτερη σε ποσοστό της Ν. Δημοκρατίας μετά από αυτήν του Μελιγαλά.
Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν μέχρι και το 2014 που κατήλθα με τον συνδυασμό του Γιάννη Τσαβαρή ανελλιπώς συμμετείχα στις δημοτικές εκλογές και πάντα εκλεγόμουν.
Η εμπειρία μου λοιπόν λέει πως η κάθε Δημοτική Αρχή στην πορεία αλλάζει ρότα.
Κι ας έταζαν ευχολόγια κι ας έλεγαν μεγάλες κουβέντες οι οποίες στο τέλος απεδείχθησαν μάταιες.
Δυστυχώς είναι τόσο άπονη η αλήθεια της διοίκησης που φτάνεις πολλές φορές να τα βάζεις και με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Σε ότι αφορά την ιδανική αντιπολίτευση, πρέπει πάνω από όλα να βάζεις το συμφέρον του τόπου και μετά την προσωπική σου αναρρίχηση.
Επειδή είμαι παιδί της Αντιπολίτευσης, είμαι υπερήφανη που βοήθησα τον τότε Κοινοτάρχη ώστε να αγοραστεί το κτήμα και να κατασκευαστεί το Δημοτικό και Γυμνάσιο του Αιαντείου.
Που τρέξαμε μαζί να γίνει το γήπεδο στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου στο Αιάντειο, το οποίο ανακατασκεύασε ο Αναπτυξιακός το 2009 και το παρέδωσε στον Αθλητικό Οργανισμό του Δήμου ως γήπεδο 5χ5 με την επωνυμία «Βαγγέλης Περράκης».
Τότε ήταν κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ως στέλεχος είχα τις προσβάσεις βάζοντας πάνω απ` όλα το καλό του Αιαντείου.
Σήμερα δεν υπάρχουν ανωτερότητες, υπάρχουν μόνον συμφέροντα.

Ήσασταν η εμπνεύστρια των Αιαντείων, μιας σειράς εκδηλώσεων με επίκεντρο το Αιάντειο. Πόσο απαραίτητες για την περιφέρεια είναι τέτοιες εκδηλώσεις σε όλο το νησί και όχι μόνο στο κέντρο;
Τα Αιάντεια ως εκδηλώσεις πολιτιστικού συμπεριελήφθησαν για πρώτη φορά στον συνδυασμό ΑΣΚΑ όταν ήμουν υποψήφια Κοινοτάρχης το 1986.
Τιμητικές, αφιερωματικές εκδηλώσεις στον βασιλιά Αίαντα.
Ερχόμενοι στην διοίκηση του Δήμου το 2007 κατέθεσα επτασέλιδη ιδιόχειρη πρόταση στον τότε δήμαρχο Σπύρο Σοφρά.
Μου είπε… «χρήματα δεν έχουμε».
«Πήγαινε στο Νομάρχη κι αν στις εγκρίνει τα ξαναλέμε».
Κατέθεσα λοιπόν την πρόταση στον Πολιτιστικό Οργανισμό της Νομαρχίας Πειραιά στις αρχές του 2008 και εγκρίθηκαν ομόφωνα.
Υπό την αιγίδα λοιπόν της Νομαρχίας Πειραιά και σε συνεργασία με τον Δήμο Σαλαμίνας γιορτάστηκαν τα Αιάντεια για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2008 με εκδηλώσεις οι οποίες είχαν διάρκεια δυο περίπου μήνες.
Η αφή της φλόγας έγινε πανηγυρικά στην πλατεία του Αιαντείου, με την φλόγα να καταφθάνει στη Κοινότητα ακτοπλοϊκώς με αθλητή τον Αποστόλη Παπανδρέου.
Συμμετείχαν αθλητικοί σύλλογοι και όλοι οι εξωραϊστικοί σύλλογοι του Νοτίου τμήματος του νησιού οι οποίοι ως λαμπαδηδρόμοι μετέφεραν οδικώς την φλόγα από σύλλογο σε σύλλογο φτάνοντας στα Κανάκια, στον Άγιο Φανούριο, στην Σκυτάλη και έκλειναν πανηγυρικά οι εκδηλώσεις στην πλατεία του Αιαντείου με Θεατρική παράσταση της κ. Βιρβίλη και τις απονομές.
Σημειωτέον ότι υπήρχαν ομιλίες, καλλιτεχνικά δρώμενα με εκθέσεις ζωγραφικής με την χορωδία των ΚΑΠΗ με Καραγκιοζη για τα μικρά παιδιά και στο τέλος υπήρχε κέτερινγκ, ξεκινώντας από τον σύλλογο του Αίας Κλαμπ, την ΔΕΗ ΧΑΛΙΩΤΗ, τα Περιστέρια, τις Κολώνες το Σατερλι, κλπ.
Ένας πανηγυρικός εορταστικός κύκλος με παράλληλες εκδηλώσεις προς τιμήν του βασιλιά Αίαντα.
Το 2009 και με πρόταση του Κώστα Μαριδάκη εορτάστηκε και ο Μακρός Δρόμος έτσι όπως ονομαζόταν απο τους Αθηναίους προς τιμήν του Αίαντα με αθλητικές εκδηλώσεις συλλόγων σχολείων κλπ.
Δεν πρέπει να ξεχάσω την Επιτροπή Δράσης στην οποία συμμετείχε πρώτος ο Πρόεδρος της Κοινότητας ο αείμνηστος Βαγγέλης Μπούτσης, η Μαρία Δημητριάδη, ο Μπάμπης Γαβριήλ (ο σημερινός Πρόεδρος της Κοινότητας) με τους οποίους τρέξαμε και συγκεντρώσαμε ένα μεγάλο και σεβαστό πόσον το οποίο καταθέσαμε με μπλοκ στην τότε ΔΕΠΑΣ για να ανταπεξέλθουμε οικονομικά.
Η Νομαρχία κάλυψε, προσκλήσεις, αφίσες και βινύλια καθώς και ορισμένες ορχηστρικές εκδηλώσεις.
Ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος επίσης και επί δικής μου προεδρίας επιχορήγησε την τότε ΔΗΚΕΣΑ μέσα απο συγκεκριμένο άρθρο, ώστε να τοποθετηθεί το γλυπτό άγαλμα του Αίαντα στην είσοδο του Χωριού του Αιαντείου, καθώς έντυσε με καινούργιες στολές και την χορωδία των ΚΑΠΗ.
Στα Αιάντεια του 2010 συμπεριελήφθησαν και τα εγκαίνια της οδού Ευριπίδου, την οποια κατασκεύασε ο Αναπτυξιακός εξ’ ιδίων πόρων και παρά την άρνηση της τότε Δασάρχου.
Ένας δρόμος μη προσπελάσιμος μέχρι τότε, ικανοποιώντας έτσι τις παρακλήσεις του Αρχαιολόγου Γιάννου Λώλου ο οποίος οδηγεί στο Σπήλαιο του Ευριπίδη.
Επίσης στα Αιάντεια του 2010 συμπεριελήφθησαν και τα εγκαίνια των τεσσάρων γηπέδων που ανακατασκευάστηκαν και στρώθηκαν με ταρτάν στο Αιάντειο από πόρους του Αναπτυξιακού Συνδέσμου, τα οποία είναι:
Του Αγίου Αθανασίου, του Αγίου Φανουρίου της ΔΕΗ ΧΑΛΙΩΤΗ και το Βαγγέλης Περράκης στο Αιάντειο προς τιμή ενός αγωνιστή και οραματιστή ο οποίος αγωνίστηκε ώστε να ιδρυθεί και να μπει σε κατηγορία ο ΠΑΣ Αιαντειου.
Ένας αθλητικός Σύλλογος τον οποίο συντηρούσε εκτός των μελών του και η Κοινότητα Αιαντείου με απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου και με πρόεδρο τον αείμνηστο Περικλή Πούτο.
Είμαι υπερήφανη που γνώρισε το Αιάντειο δόξες που ταυτίζονται με την ιστορικότητα του ονόματός του.
Γιατί Σαλαμίνα δεν είναι μόνο το Κέντρο.
Σαλαμίνα είναι και η Περιφέρεια που διψά το ίδιο και περισσότερο για πολιτισμό και δράσεις κάθε είδους και κάθε επιπέδου.