ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΑΠΛΑ; ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΑΠΛΑ;
του Ντίνου Σ. Κουμπάτη Διαβάζω στις εφημερίδες για τα «Καταραμένα Τέμπη» και χαμογελώ πικρά. Τα Τέμπη με τα στοιχειά τους και τις προκαταλήψεις μας,... ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΑΠΛΑ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Διαβάζω στις εφημερίδες για τα «Καταραμένα Τέμπη» και χαμογελώ πικρά. Τα Τέμπη με τα στοιχειά τους και τις προκαταλήψεις μας, αυτά φταίνε; Εμείς, οι άλλοι, κάθε βαθμού και υπόστασης, ήμασταν, είμαστε και θα εξακολουθήσουμε εσαεί να είμαστε αλώβητοι απολαμβάνοντες την απαλλαγή μας κάθε ευθύνης;

Ίσως γι’  αυτό δεν βρέθηκε κανένας να ζητήσει  «Συγνώμη», γιατί η «συγνώμη είναι του Θεού», όπως λένε, και όχι των ανθρώπων, οι οποίοι, -στην προκειμένη-, δεν εφταίξαμε σε τίποτε;



Ώ, ναι. Εμείς όλα καλώς τα κάνουμε και μόνο υποσχέσεις μπορούμε να δίνουμε, έστω και αν δεν τις εκτελούμε, γιατί ανθρώπινο είναι να μην προλαβαίνουμε ή έστω να αμελούμε.

Επί 23 ολόκληρα χρόνια,  λοιπόν, τα ηλεκτρονικά συστήματα, με τα οποία έπρεπε να εξοπλισθούν ράγες και σταθμοί των τρένων και ελεγκτικά όργανα, παραμένουν σε κάποιες αποθήκες, χωρίς κανείς να απολογείται το «γιατί», ενώ ακόμη και αυτά τα παμπάλαια που είναι τοποθετημένα εδώ κι εκεί, κι αυτά δεν λειτουργούν, αλλά ούτε και τα επιδιορθώνουν, -ποιός ξέρει το γιατί. δεν επιδιορθώνονται.



Η εφημερίδα «Δημοκρατία», -από ό,τι ισχυρίζεται η ίδια-, είχε αναδείξει  ζήτημα  της επικινδυνότητας πριν 23 ημέρες. Η Κομισσιόν είχε, πριν 15 ημέρες, προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για τον ίδιο λόγο, οι μηχανοδηγοί των τρένων είχαν στείλει εξώδικο στον αρμόδιο Υπουργό, ο οποίος μόνο μετά το δυστύχημα έσπευσε να δηλώσει πως «δεν θα μείνει τίποτε κάτω από το χαλί», -πλην όμως αμέσως μετά παραιτήθηκε, οι εκλογές έρχονται, και ποιος ξέρει τί μέλλει γενέσθαι με το χαλί αυτό.

Η Διοίκηση του ΟΣΕ, -διαβάζω επίσης-, είχε στείλει έγγραφο στην Κυβέρνηση αναφέροντας τις ανησυχίες της και τονίζοντας πως οι γραμμές Θεσσαλονίκης-Λάρισας βρίσκονταν σε κακό χάλι, κατά την τελευταία εικοσαετία. Είχε παραιτηθεί και πρώην πρόεδρος, γιατί φοβόταν μήπως εκείνος κάποια στιγμή έβρισκε τον μπελά του, επειδή οι αρμόδιοι κώφευαν στις εκκλήσεις του.



Ο Πρωθυπουργός, μετά από όλα αυτά, -και με αποκορύφωμα την μεγάλη τραγωδία-, εξέπεμψε διάγγελμα, στο οποίο πιστοποιούσε πως «Οφείλουμε μία ειλικρινή απάντηση στους συγγενείς των θυμάτων», οι οποίοι ωστόσο σήμερα γνωρίζουν πολύ καλά το «πώς» και «γιατί».

Το ίδιο βράδυ, κάποιοι συγκινημένοι από το δράμα αυτό, έλληνες πολίτες, βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας να εκφράσουν τον πόνο τους και τους κυνήγησαν και χειροδίκησαν επ’  αυτών.

Οι σιδηροδρομικοί θα κατέλθουν σε 24ωρη απεργία. Οι κηδείες των θυμάτων θα τελεσθούν δημοσία δαπάνη. Η Ιερά Σύνοδος θα τελέσει και αυτή μνημόσυνο. Συλλυπήθηκαν και ο Πατριάρχης και ο Αρχιεπίσκοπος. Τοποθετήθηκαν και οι Αρχηγοί Κομμάτων, ως είθισται, -χωρίς όμως μία λέξη για τις ευθύνες καθυστέρησης των 23 χρόνων-, μας πήραν είδηση και αμπάριζα και τα διεθνή ΜΜΕ, και ο «Guardian», μας  …λιθοβόλησε με τακτ, γράφοντας: «Η Ελλάδα, έχει το πιο επικίνδυνο σιδηροδρομικό δίκτυο στην Ευρώπη, με τα περισσότερα δυστυχήματα».

Με την ευκαιρία, ανακαλύψαμε πως και το «μετρό» κινείται με πλήρη ανασφάλεια στην διαδρομή του προς Αεροδρόμιο, αλλά και στον «προαστιακό» υπάρχουν προβλήματα.

Το ευτύχημα πάντως βρίσκεται, -σύμφωνα με τις δυνατότητες, τις οποίες διαθέτουμε εμείς οι Άνθρωποι-, πως τα πάντα είναι εφικτό να διορθωθούν, -όσα χρόνια και αν έχουν περάσει και όσα και αν περάσουνε ακόμη-, με λίγη υπομονή και περισσότερη θέληση.

Τόσο απλά. Μόνο που οι ζωές, δεν επιστρέφουν πίσω.

error: Content is protected !!