ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ «ΓΗ ΜΑΔΙΑΜ»;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

 Η παροιμιώδης έκφραση «Γης Μαδιάμ», σύμφωνα με την οποίαν εννοούμε την καταστροφική επενέργεια ενός ολέθριου καταστροφικού πολέμου, απειλεί σήμερα την Ανθρωπότητα, καθώς πολλά σημάδια σύγχρονης πολεμικής συμφοράς υπογραμμίζουν τον φόβο μίας πυρηνικής σύγκρουσης, στην οποία θα αποτελούν, -ταυτοχρόνως-, θύτες και θύματα κάποια κράτη αυτής της Γης.

 Η τάση της ανθρώπινης φύσης για κατακτητικούς πολέμους δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο, αλλά η καταγωγή του χάνεται στα βάθη της ανθρώπινης δημιουργίας και σκέψης. Γνωρίζουμε από την Ιστορία για τους πολέμους αυτούς, οι περισσότεροι εκ των οποίων υπήρξαν εξοντωτικοί.

 Ο πλέον εξοντωτικός δε, όλων, μέλει να είναι ένα πυρηνικός πόλεμος, ο οποίος θα αποτελείται από σειρά καταστροφικών επιπτώσεων κατά πολύ ισχυρότερων αυτής της Χιροσίμα, και θα έχει προέλθει από την κακή διαχείριση σκέψεων και πράξεων φιλοπόλεμων λαών, οι οποίοι θα θυσιάσουν στον βωμό της απληστίας τους και την δική τους επίγεια ύπαρξη.

 Ήδη, η ένταση βαίνει προς το μη αναστρέψιμο και αυτό διαφαίνεται και από τον γενικό ξεσηκωμό Ευρώπης και ΗΠΑ να προσφεύγουν σε άμεση κατασκευή πυρηνικών καταφυγίων, σε εντολές προς τους πολίτες τους για διασφάλιση τροφών και ύδατος, και συνεχώς εκδιδόμενες ανακοινώσεις περί μέτρων αποφυγής την άμεση επαφή με τα απότοκα της πυρηνικής ενέργειας.

 Στην Γερμανία, έχει ξεκινήσει μία υστερία κατασκευής καταφυγίων, παρά τα κάπου εξακόσια που της έχουν απομείνει από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και στην χώρα μας, κάποιοι εύποροι έχουν ξεκινήσει να κατασκευάζουν τα δικά τους.

 Οι άλλοι, οι οποίοι δεν δύνανται να κατασκευάσουν τα δικά τους καταφύγια, θα μείνουν μοιραία στο έλεος των συνεπειών, εκ των οποίων θα καταστραφεί η ατμόσφαιρα, κι έτσι και οι έξω και οι μέσα, τα ίδια θα αντιμετωπίσουν προλάβουν δεν προλάβουν να τα χρησιμοποιήσουν

 Οι επιπτώσεις, θα περιλαμβάνουν, βέβαια, και τους ίδιους τους εκτελεστές, οι οποίοι θα αυτό-εκτελεστούν, αλλά μπροστά στην έπαρση των επιδόξων κυριάρχων της Γης, οι σκέψεις ωχριούν κι αυτή η Γη, σε μία τέτοια περίπτωση, θα συνεχίσει να γυρνά περί του άξονός της, κατεστραμμένη και ολομόναχη, χωρίς ίχνος ζωής.