Ο Γιάννης Γιοκαρίνης έδωσε ένα παντοτινό σπίτι στα αδεσποτάκια

«Από μικρός, μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι που αγαπούσαν πολύ τα πουλιά.

Ο παππούς μου ο Λοίζος, μόνο που δεν είχε φτερά… Ήταν ένα με τα πουλιά. Τους μιλούσε, τα φρόντιζε, τα αγαπούσε. Κατά βάθος πρέπει να τα ζήλευε και λίγο…

Είχε κλούβες μεγάλες με εκατοντάδες πουλιά να του τραγουδούν. Αυτός με έκανε να αγαπήσω τη φύση και τη ζωή. Το κελάηδισμα και την μουσική.

Η ενασχόλησή μου με τα πουλιά ξεκίνησε όταν ο παππούς μου, μού έκανε δώρο μια καρδερίνα. Τρελάθηκα απ’ τη χαρά μου! Πρώτη φορά είχα μία ζωή να προστατεύω. Την είχα μαζί μου ακόμα και στον ύπνο μου. Τώρα, είμαι βέβαιος, πως ένα κομμάτι της καρδιάς μου για τη μουσική, μου το έκανε δώρο αυτή η καρδερίνα!

Ο πατέρας μου ο Ιάκωβος βλέποντας την τρέλα που είχα με τα πουλιά, μου έφτιαξε στο σπίτι, έξω στην αυλή μία κλούβα κι εγώ άρχισα να τη γεμίζω φτερουγίσματα. Το χαρτζιλίκι μου ήταν για’ κείνα. Κι εκείνα με αποζημίωναν με τον καλύτερο τρόπο. Τα έβλεπα να μεγαλώνουν, να ζευγαρώνουν, να τραγουδούν… με τις ώρες!

Μεγαλώνοντας απέκτησα και περιστέρια. Στη γειτονιά μου, στην Κοκκινιά, υπήρχαν πολλοί περιστεράδες. Έβλεπα να πετούν Βούτες, Παπαγαλάκια, Ντονέκια.. να χάνονται και να ξαναγυρνούν.

Πήγαινα στις ταράτσες και τις αυλές τους, που είχαν τα κουμάσια τους και μου μάθαιναν τα μυστικά τους. Μετά, έφτιαξα μόνος μου το δικό μου κουμάσι στην ταράτσα του σπιτιού μου και τα μάθαινα, όχι να πετούν, αλλά να επιστρέφουν σ’ εμένα. Άλλα γυρνούσαν, άλλα τα έχανα κι άλλα μου τα έπιαναν άλλοι περιστεράδες.

Ώρες ατέλειωτες επάνω στο κουμάσι μαζί με την κιθάρα του πατέρα μου και με τα τεντζερέδια της μάνας μου, που έκανα τον ντραμίστα… (χα χα χα)

Εκείνα πετούσαν στον ουρανό.. κι εγώ, απ’ τη χαρά μου! Η αγάπη μου όμως για τα ζώα δεν σταματάει στα πουλιά. Η «Σπίθα» η σκυλίτσα του παππού και της γιαγιάς, μου άναψε σπίθα στην καρδιά. Αυτό το σκυλάκι μόνο που δεν είχε ανθρώπινη λαλιά.. ήταν κανονικά μέλος της οικογένειας. Ήταν έρωτας!

Τώρα, με τη γυναίκα μου τη Σοφία – που ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν τελικά μιλάει την ανθρώπινη ή την αγγελική γλώσσα – έχουμε, εκτός από τα πουλάκια – που τα κουβεντιάζει – και πολλά γατάκια! Με τα γατιά είμαι σίγουρος πως μιλάνε την ίδια γλώσσα! Έχουμε πολλά αδεσποτάκια που ήρθαν και μας γέμισαν με φως.

Η Λουλού, ο Τσικορία, ο Μπετόβεν, το Μουτσούνι, η Φάτσα, ο Ρήγας, η Λούσυ, ο Φραπόγαλας.. είναι μερικά από τα μέλη της οικογένειάς μας.

Είμαστε πολύ τυχεροί που μας διάλεξαν και μας αγαπούν.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΟΚΑΡΙΝΗΣ
Μουσικός, Τραγουδοφτιάχτης, Άνθρωπος.

Μαρία Ευαγγέλου – topetmou.gr