“Η Σαλαμίνα έχει τεράστια ιστορία και απαιτείται να έχει ανάλογη αντιμετώπιση…”
Αποκλειστική συνέντευξη στην “Φωνή της Σαλαμίνας”(Δεκέμβριος 2020)
Σε ένα πορτρέτο ζωής η Αλεξάνδρα Γκανα μας ταξιδεύει με άρωμα ναυτιλίας στην «Φωνή της Σαλαμίνας» και στον Μάνο Παπαθεοχαρη.
Αναμνήσεις παιδικής ηλικίας;
Τρεις κόρες, ο μπαμπάς, η μαμά και καραβάκια!! Είμαι η δεύτερη στη σειρά από τις αδερφές μου και αυτό σημαίνει ότι είχα πάντα κάποιον να μοιάσω και πάντα κάποιον να προσέχω, συνήθειες που διαμόρφωσαν κατά πολύ τον χαρακτήρα μου. Μεγαλώσαμε σε ένα διαμέρισμα στο Πέραμα, στην ίδια πόλη που ζούμε ακόμη, την εποχή που ακόμη τα παιδιά γύριζαν στους δρόμους και τις αλάνες. Αγοροκόριτσο έλεγαν ότι είμαι… εγώ απλά απολάμβανα και την αρσενική πλευρά του εαυτού μου. Ο πατέρας μου δούλευε… πολύ !!! Η μητέρα μου μας μεγάλωνε, όπως συνηθίζεται να λέγεται.
Ήμουν πολύ καλή μαθήτρια αλλά λίγο ανήσυχη, έτσι συνέχισα και στην ενήλικη ζωή μου: πολύ καλή μαθήτρια σε κάθε άξιο δάσκαλο και με μια μόνιμη ανησυχία που οδηγούσε στην υπέρ ανάλυση.
Μια παιδική σας συνήθεια που σας ακολουθεί μέχρι τώρα;
Μια καλή συνήθεια που με ακολουθεί είναι ο αθλητισμός! Ασχολήθηκα οχτώ χρόνια με τις πολεμικές τέχνες και πέντε χρόνια με το μπάσκετ. Δεν ήμουν ποτέ άριστη σε κάποιο από τα δυο αθλήματα παρόλα αυτά έχω κάποιες διακρίσεις. Ήταν η προσπάθεια λοιπόν που έκανε την διαφορά και όχι το ταλέντο.
Ακόμη και σήμερα προσπαθώ να βρω τρόπους να αθλούμαι στο βαθμό που μου επιτρέπεται.
Μια κακή συνήθεια που αγαπάω να συντηρώ είναι ότι αγαπώ να τρώω με τα χέρια… πολλές φορές επιδεικτικά… και να γελάω δυνατά! Δεν βρίσκω λόγο να αλλάξω κάτι που αγαπώ εφόσον δεν δημιουργεί πρόβλημα σε άλλους ανθρώπους.
Το μεγαλύτερο παραμύθι που σας έχουν πει ποτέ;
Δύσκολη ερώτηση, δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό. Γενικά δεν μεγάλωσα με παραμύθια, οι γονείς μου μας μεγάλωσαν με ρεαλισμό και πολλές φορές με ´σπαρτιάτικες´ πρακτικές. Θέλησαν να μας καλλιεργήσουν την πειθαρχία, την προσπάθεια, την υπακοή… ευτυχώς όχι σε ανθρώπους, αλλά σε ιδανικά. Να καλλιεργήσουμε βαθιά σχέση της συνείδησης μας με ένα υγιή αξιακό κώδικα.
Ακόμη και τα βιβλία που επέλεξα μεγαλώνοντας να διαβάζω δεν ήταν ως επι τω πλείστον μυθιστορήματα. Η παραμυθία από την οποία προέρχεται η λέξη ´παραμύθι ´ σημαίνει παρηγοριά και η παρηγοριά δεν είχε ποτέ σπουδαία θέση στη ζωή μου.
Τι δεν θα λέγατε ποτέ στα παιδιά σας
Ψέματα!!!! Είναι η μεγαλύτερη διαφθορά που μπορεί να βιώσει ένα παιδί. Με θυμάμαι παιδί που αντιλαμβανόμουν πλήρως όταν κάποιος προσπαθούσε να μου πει κάποιο μικρό η μεγάλο ψέμα και με έκανε να νιώθω πόσο κουτός και ανεπαρκής ήταν αυτός ο άνθρωπος. Ντρέπομαι στη σκέψη ότι τα παιδιά μου θα ένιωθαν κάτι ανάλογο για εμένα.
Επειδή όμως ο κόσμος σε γενικές γραμμές δεν έχει την ίδια με εμένα πεποίθηση και νοοτροπία, προτρέπω τα παιδιά μου να επιφυλάσσονται με οτιδήποτε ακούν ή βλέπουν στην τηλεόραση… να έχουν ελεύθερη σκέψη! Και ελεύθερη σκέψη σημαίνει πολυδιάστατη γνώση και απόσταση από τα ανθρώπινα πάθη και τις προκαταλήψεις. Κανείς δεν τα καταφέρνει τέλεια όμως μαθαίνουμε τουλάχιστον να προσπαθούμε.
Πως είναι το παιδί που κρύβεται μέσα σας;
Μπορεί να κρυφτεί; Δε νομίζω! Δε νιώθω ότι έχω αλλάξει πολύ από τότε που ήμουν παιδί. Είναι τυχερός όποιος με τα χρόνια δεν αφομοιώνεται από τους πολλούς και διατηρεί την μοναδικότητα του… αυτό είναι ένα στοιχείο παιδικότητας.
Δηλώνω ´μαθήτρια ´ και το εννοώ, αγαπώ το ´ειδεναι´, να γνωρίζω δηλαδή και όσο η αγάπη αυτή είναι ισχυρή διατηρεί κανείς πολλά στοιχεία της παιδικότητάς του: τον ενθουσιασμό, το να οραματίζεται, το να προσπαθεί.
Μου αρέσει η συναναστροφή με τους ανθρώπους, την επιδιώκω και διατηρώ σχέσεις και δεσμούς από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Τους ανθρώπους που αντέχουν να αγαπούν, τους φίλους δηλαδή, τους δικούς μας ανθρώπους, δεν τους περιορίζουμε σε κάποιο περιθώριο του χρόνου. Συνυπάρχουμε σε όλη μας την ζωή, ζούμε και γελάμε παρέα.
Οι πρώτες σας πολιτικές αναζητήσεις;
Οι πολιτικές μου ανησυχίες ως νεότερη δεν ταυτίστηκαν ποτέ με τις κομματικές οργανώσεις και ιεραρχίες παρά μόνο με την ανθρωπιστική και κοινωνική πλευρά της πολιτικής. Μεγαλώνοντας διαπιστώνοντας ότι η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη, επέλεξα να συστρατευτώ με εκείνους που πραγματικά οραματίζονται με ρεαλισμό… τα όνειρα δεν αρκούν! Με εκείνους λοιπόν που μπορούν να κάνουν πράξη όσα λένε. Το αν θα το κάνουν είναι θέμα βούλησης και αποφασιστικότητας αλλά το να είναι εφικτά όσα στοχεύουν, είναι το πρώτο βήμα.
Για εμένα δεν είναι σημαντικό μόνο το ταξίδι… είναι σημαντικό και το να φτάσεις στον προορισμό σου, στο στόχο σου. Αλλιώς, αν θέλεις απλά να ονειρεύεσαι ασχολείσαι με την τέχνη. Η πολιτική πρέπει να είναι εφαρμόσιμη και να έχει αποτελέσματα.
Ποιες πολιτικές προσωπικότητες σας επηρέασαν;
Αγαπώ τη λογική και την δικαιοσύνη και όσους την πρεσβεύουν. Νομίζω ότι αυτά αρκούν για να εφαρμόσει κάποιος την πολιτική που πραγματικά στοχεύει στην βελτίωση της ζωής των ανθρώπων όχι μόνο σε κοντινό χρόνο αλλά και μακροπροοθεσμα.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν ένας τέτοιος πολιτικός… Είχε πει κάποτε ότι οι πολιτισμένοι λαοί κερδίζουν την εξουσία με την ψήφο των πολλών, κυβερνώνται με την ικανότητα των ολίγων και μεγαλουργούν με την πνοή του ενός. Και κατάφερε να γίνει αυτός ο Ένας! Εννοείται ότι όσο αναγνωρίστηκε τόσο πολεμήθηκε μέχρι το τέλος του που όλοι γνωρίζουμε και που φυσικά δεν του άξιζε.
Μπορώ να μιλήσω και για τον Ιωάννη Καποδίστρια που δεν δέχτηκε ποτέ τον μισθό του Κυβερνήτη. Μόνο αν δεν αμείβονταν οι πολιτικοί θα αποδείκνυαν ότι πραγματικά θέλουν να προσφέρουν.
Από τους νεότερους πολιτικούς σαφώς θα αναφερθώ στον Κωνσταντίνο Μητσοτακη…. φιλελεύθερος, λογικός προτίμησε να χάσει την πολιτική του δύναμη που θα τον καθιερώνεται στην εξουσία από το να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό.
Αγγλία
Στην Αγγλία βρέθηκα πριν γίνω δεκαοχτώ και ήταν η χώρα που με βοήθησε να καλλιεργήσω στο μυαλό μου την έννοια της συγκρότησης. Και ίσως αναρωτηθεί κανείς: ‘μα καλά η Ελλάδα δεν μπορούσε;’ –‘Όχι! Η Ελλάδα μπορεί να εμπνέει, μπορεί να παθιάζει, μπορεί να σε μάθει να αγαπάς… αλλά δεν μπορεί να σε μάθει να είσαι συγκροτημένος… ειδικά την εποχή εκείνη που στην Ελλάδα ήταν η εποχή της επίπλαστης ευτυχίας.
Έζησα στο Νότιγχαμ ένα χρόνο και σχεδόν αλλά έξι στο Λίβερπουλ, δούλευα συγχρόνως με τις σπουδές μου και στην Ελλάδα γύρισα το 2000 με αρκετά ακαδημαϊκά προσόντα. Γύρισα γιατί αγαπώ την οικογένειά μου…σκέτο… χωρίς πολλά πολλά! Η λογική μου τότε μου έλεγε ότι ίσως το ελληνικό ταπεραμέντο και η δημιουργική μου φύση ήταν δύο σημαντικά ‘όπλα’ που μαζί με την συγκρότηση και τα θετικά της δυτικής κοινωνίας θα μπορούσαν να μου εξασφαλίσουν μια καλή καθημερινότητα. Η αγάπη μου όμως προς τις αδερφές μου και τους γονείς μου, η αγάπη μου για την δουλειά που με κόπο είχε χτίσει ο πατέρας μου και η αγάπη μου για αυτήν την υπέροχη γαλάζια θάλασσα με έφεραν πίσω.
Από την Αγγλία έχω μόνο όμορφες αναμνήσεις… και ανθρώπους που μου έμαθαν ότι πολλές φορές γίνεσαι οικογένεια με κάποιους χωρίς να έχεις το ίδιο αίμα με αυτούς.
Χόμπι;
Διαβάζω αρκετά αλλά όχι οτιδήποτε, πρέπει να μου κεντρίζει το ενδιαφέρον σε συνειδησιακό επίπεδο. Αγαπώ την αρχαία φιλοσοφία και συγγραφείς που έχουν ως κέντρο της δουλειάς τους τον ανθρώπινο ψυχισμό. Μου αρέσει ο ανθρώπινος νους και επιδιώκω την μελέτη και ανάλυση του σε κάθε ευκαιρία.
Τον ελεύθερο χρόνο επιδιώκω κάποια μικρή απόδραση με οικογένεια και φίλους. Όσο απομακρυνόμαστε από τη φύση τόσο θα δυστυχούμε και θα χάνουμε τη σύνδεσή μας με τις βαθιές επιθυμίες και ανάγκες μας. Πρέπει να μάθουμε να κατανοούμε τις πραγματικές μας ανάγκες αλλιώς θα δημιουργούμε πάντα καινούριες που ακόμη και αν καταφέρνουμε να καλύψουμε, πάντα κάτι θα μας λείπει
Αγαπώ την θάλασσα… πάω σε αυτήν σε κάθε ευκαιρία….αν στην αρχαία Ελλάδα η κοινωνία ήταν μητριαρχική δεν θα υπήρχε Δίας… μόνο θάλασσα!!!
Στα προσωπικά σας τώρα. Πως ξεκουράζεστε;
Η καθημερινότητά μου είναι γεμάτη με ασχολίες τις οποίες επέλεξα και αγαπώ άρα όσο και αν υπάρχει μια λογική φυσική κούραση στην διάρκεια της ήμερας στην πραγματικότητα, η καθημερινότητά μου δεν με κουράζει…το αντίθετο!
Ακούω τους νεότερους ανθρώπους που βαρυγκομούν όταν σκέφτονται την δουλειά τους και στεναχωριέμαι για δυο λόγους. Πρώτον που θεωρούν τον κόπο τους ως δουλειά… δουλεία! Θα έπρεπε να το βλέπουν ως έργο, εργασία, και να καταφέρνουν να καλύπτουν την ανάγκη τους για δημιουργία μέσα από αυτήν.
Και δεύτερον που δεν έχουν αντιληφθεί ότι το 1/3 της ζωής τους θα το ζήσουν μέσα στον χώρο εργασίας τους. Άρα, θα πρέπει να διαχειριστούν έτσι τις καταστάσεις ώστε να απολαμβάνουν το χρόνο που θα περάσουν εκεί.
Η καθημερινότητά μου μοιράζεται ανάμεσα στα παιδιά και την οικογένειά μου, στη θάλασσα και τα καραβάκια και στους ανθρώπους που αγαπώ. Και απολαμβάνω κάθε στιγμή!
Συνήθως τα βραδιά, τις ώρες που χαλαρώνω, αναζητώ κάτι ενδιαφέρον να διαβάσω… βιβλίο, άρθρα ή κάτι άλλο στο διαδίκτυο. Τηλεόραση δεν βλέπω, την βαριέμαι… προτιμώ κάτι πιο διαδραστικό.
Είστε ενεργό και διευθυντικό στέλεχος της GANMAR shipping. Το επιχειρείν πως μπορεί να εφαρμοστεί στην πολιτική και κοινωνική ζωή μας;
Μα ακριβώς αυτό ήταν το κίνητρο. Η Ελλάδα πάσχει σε σοβαρά σημεία όσον αφορά την παραγωγή και την επιχειρηματικότητα ενώ στην πραγματικότητα αυτοί είναι οι δυο πυλώνες που θα δώσουν την απάντηση στα προβλήματα της οικονομίας και την κοινωνίας.
Δυστυχώς στη χώρα μας η επιχειρηματικότητα έχει ατύπως ποινικοποιηθεί και καλείται ο κάθε μικρομεσαίος επιχειρηματίας, εκτός του να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της αγοράς, να αντιμετωπίσει ένα μη φίλοεπιχειρηματικό περιβάλλον και μια εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι είναι εν δυνάμει απατεώνας.
Και κάποιος δικαιολογημένα θα αναρωτηθεί: γιατί λίγοι απατεώνες υπάρχουν; Όχι! Πολλοί! Αλλά υπάρχουν και πολλοί που δεν είναι. Ας τιμωρηθούν οι μεν ώστε να ´αθωωθούν ´ στη συνείδηση του κόσμου, οι δε !!!
«Υπερβαίνω τον πόνο του κόσμου δεν σημαίνει ότι δημιουργώ μια νέα πραγματικότητα ζωής, στην οποία δεν υπάρχει πόνος» Δημήτρης Λιαντίνης. Πόσο σας εκφράζει και σας έχει επηρεάσει η φιλοσοφία του;
Ο Λιαντίνης ήταν ένας ελεύθερος Ελληνικός νους… και αυτό ακριβώς θαυμάζω σε εκείνον, την ελευθερία του πνεύματός του, την υπέρβαση που απέδειξε ότι αγαπά. Δεν ταυτίζομαι πλήρως με τις απόψεις κάποιου, όποιος και αν είναι αυτός. Σε κάθε σημαντικό άνθρωπο όμως μπορούμε να βρούμε τα σημεία της σκέψης του με τα οποία αν ταυτιστούμε θα γίνουμε καλύτεροι σε κάθε επίπεδο.
Ο πόνος είναι απαραίτητο στοιχείο στη ζωή του ανθρώπου. Η πορεία προς την υπέρβαση του πόνου γίνεται με το άρμα του πόνου σύμφωνα με την αρχαία ελληνική ιστορία. Τη νίκη επάνω στο κακό θα την φέρει η αδιάλειπτη πάλη εναντίον του, που δεν οδηγεί πότε στον αφανισμό του.
«Ο καρπός της αμείωτης αγωνιστικής έντασης δεν είναι η παύση, αλλά η διάρκεια και η αντοχή».
Στο πορθμείο του Περάματος Σαλαμίνας υπάρχει η έκφραση « Η αρχή της ελπίδας». Τι είναι η Σαλαμίνα για εσάς;
Η αρχή της ελπίδας σε έναν τόπο είναι η θάλασσα! Η Ελλάδα εξάλλου έχει αποδείξει τα θαύματα που έκανε αγαπώντας την!
Η Σαλαμίνα έχει περιθώρια μεγάλης επιχειρηματικής και πολιτιστικής ανάπτυξης αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να ξεπεραστούν οι κόντρες του παρελθόντος ανάμεσα στις αυτοδιοικητικές ομάδες και να συνεργαστούν όλοι για αυτόν τον τόπο.
Αυτό βέβαια είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζεται σε κάθε ελληνική πόλη και χωριό άρα δεν είναι τοπικό φαινόμενο. Αυτήν την περίοδο υπάρχει μια κυβέρνηση με αναπτυξιακή πολιτική, μια Περιφέρεια η οποία εκπροσωπείται διοικητικά από Σαλαμίνια και ένας Δήμαρχος που δείχνει να έχει διάθεση καλή συνεργασίας ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι. Αν όχι τώρα λοιπόν, πότε;
Το να αναδειχθεί η πολιτιστική κληρονομιά του νησιού και να γίνει γνωστό στα πέρατα του κόσμου ότι εδώ κατοχυρώθηκε η έννοια της ευρωπαϊκής ύπαρξης, είναι μόνο η αρχή.
Προσωπικά έχω προσωποκεντρική αίσθηση των πραγμάτων… Σαλαμίνα για εμένα είναι οι καλοί φίλοι μου που ζουν στο νησί.
Τι είναι τελικά η Πολιτική;
Η πολιτική σχετίζεται με τις υποθέσεις της πόλεως και ετυμολογικά εκεί βρίσκεται η προέλευση της. Στο ερώτημα «ποιος βίος είναι προτιμότερος, εκείνου που συμμετέχει στην πολιτική και κοινωνική ζωή της πόλης ή εκείνου που ζει απαλλαγμένος από πολιτικές και κοινωνικές υποχρεώσεις», ο Αριστοτέλης απαντά ότι η αρετή από μόνη της δεν αρκεί. Εκείνος που την έχει, χρειάζεται να έχει και τη δύναμη να κάνει όσα πρέπει.
Οι αρχαίοι Έλληνες ενδιαφέρονταν να προαγάγουν τον πολιτικό βίο. Σήμερα όμως σήμερα πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι η ευτυχία τους πραγματώνεται στην οικογενειακή τους ζωή, στην εργασία, στον ελεύθερο τους χρόνο και όχι στην ενασχόληση με τα «κοινά» και την πολιτική.
Και αυτό συμβαίνει επειδή ο τρόπος που εφαρμόζεται η πολιτική τα τελευταία χρόνια, έχει απαξιωθεί.
Πρέπει λοιπόν πρώτα να επαναπροσδιοριστεί ο όρος βιωματικά, και μετά να καταφέρει να εμπνεύσει περισσότερους σκεπτόμενους πολίτες.
Σαλαμίνα. Φθηνός προορισμός για τους πολίτες β’ κατηγορίας της Β’ Πειραιά και όχι μόνο;
Δεν μου αρέσει η λέξη φτηνός… προσδιορίζει κόστος. Εμένα με εμπνέει μόνο η αξία.
Άρ… η Σαλαμίνα για εμένα θα πρέπει να είναι ένας αξιόλογος προορισμός, καταρχάς.
Πολίτες Β κατηγορίας της Β Πειραιά… πόσα ´βου´ μαζεμενα μπορεί να αντέξει αυτός ο τόπος στα αλήθεια;
Η Σαλαμίνα έχει τεράστια ιστορία και απαιτείται να έχει ανάλογη αντιμετώπιση… να μην δέχεστε οι Σαλαμινιοι ´έκπτωσεις ´, είναι και αυτή λέξη που προσδιορίζει κόστος. Όταν το κίνητρο δεν έχει να κάνει με το κόστος αλλά με την αξία, όλα θα πάρουν τη θέση που τους αξίζει.
Πρόσφατα ο Βαγγέλης Μαρινάκης ξεσπάθωσε εναντίον της COSCO του MASTER PLAN του ΟΛΠ στο Δημοτικό Συμβούλιο του Πειραιά. Όλοι οι Δήμοι της ευρύτερης περιοχής αντιμετωπίζουν προβλήματα. Ποια είναι η δική σας άποψη;
Η COSCO σαφώς ήρθε για να μείνει και έχει επεκτατική πολιτική. Θέλει ευφυΐα και ελιγμό το να εκμαιεύσεις τα μέγιστα δυνατόν οφέλη τη στιγμή που ήδη έχουν υπογραφεί συμβάσεις και όροι και ρήτρες έχουν ήδη συμφωνηθεί.
Άρα, γνώσεις, αποφασιστικότητα, διπλωματία και λογική είναι τα όπλα που πρέπει να έχουμε στη φαρέτρα μας. Και αφοσίωση με αυταπάρνηση για να καταφέρουμε τους στόχους μας… κάτι που ´περισσεύει´ στους Κινέζους.
Και τις ευχές σας για το νέο έτος;
Το 2020 ήταν μία χρονιά που μας έδειξε πόσο εύκολα ανατρέπονται όλες οι ισορροπίες και πόσο δύσκολο είναι πολλές φορές να εξασφαλίσουμε ο,τι θεωρούμε δεδομένο.
Υγεία εύχομαι για όλους μας και δύναμη ώστε να αλλάξουμε ό,τι δεν μας κάνει καλύτερους και να αντέχουμε ο,τι δεν είναι δυνατόν να αλλάξει.
Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας, είναι μαραθώνιος… όλα κρίνονται από το πόσο και τι αντέχει ο κάθε ένας μας.
Εύχομαι η νέα χρόνια όχι μόνο να σταματήσει να δοκιμάζει τις αντοχές μας αλλά να μας δώσει την ευκαιρία να ανακάμψουμε!. .
